Τ' ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ

Θύτες, θύματα και

Αυτά λέει ο Λυσίας στον Επιτάφιο  για τους νεκρούς  που θυσιάστηκαν για την πατρίδα  κατά τον Κορινθιακό πόλεμο. 

Κατανοητά στους ολίγους αλλά πιστεύω ότι παραθέτοντας την μετάφραση στα νέα ελληνικά δεν νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερη ανάλυση.

 "Επομένως ταιριάζει να θεωρούμε αυτούς πάρα πολύ ευτυχισμένους, οι οποίοι αφού κινδύνευσαν για τα πιο μεγάλα και τα πιο ωραία έτσι τελείωσαν τη ζωή τους, χωρίς να εμπιστευθούν τους εαυτούς τους στην τύχη ούτε να περιμένουν το φυσικό θάνατο, αλλά με το να προτιμήσουν τον πιο ωραίο".

Οι "ηγέτες" των Χάρβαρντς  ελέω "ονομάτων" και παραφουσκωμένων  πορτοφολιών μπορούν να μας πουν για ποια "θυσία" αναφέρονται στα Τέμπη;  

Για ποια μεγάλα ιδανικά τελείωσαν τη ζωή τους;

Γιατί τον θάνατο αυτόν ούτε τον επέλεξαν ούτε τον αποφάσισαν ποσώς δε τον προτίμησαν.... 

Ταιριάζει να τους θεωρείς  ευτυχισμένους ;

Φυσικό είναι, στην χώρα των Λωτοφάγων όπου συμβαίνουν τα ασύμβατα,  σύντομα να ξεχαστούν! Θα τους θυμούνται μόνο οι δικοί τους, όσο αυτοί ζουν...

Αν ζουν...

Η ζωή τους εφεξής  θα είναι βυθισμένη στις αποχρώσεις του λυκόφωτυς, της θλίψης, της οργής και της απόγνωσης και σαφώς διαφορετική από αυτή που προσδοκούσαν και ονειρευόταν... 

Τα παιδιά τους, οι δικοί τους άνθρωποι ποτέ δεν θα εξυμνηθούν ως αθάνατοι λόγω της γενναιότητας γιατί δεν πέθαναν σε καμία μάχη...

Τους έστειλαν ανέμελους, χαρούμενους, χορτασμένους, χαλαρούς , κουρασμένους και ανυποψίαστους με ένα τρένο τυφλό,  χωρίς επιστροφή, στις ράγες του θανάτου...

 

"Και γι’ αυτό βέβαια είναι αγέραστες οι μνήμες τους και αξιοζήλευτες οι τιμές τους απ’  όλους τους ανθρώπους· αυτοί πενθούνται λόγω της φύσης τους ως θνητοί, εξυμνούνται όμως ως αθάνατοι λόγω της γενναιότητάς τους".

Έτσι λες, Λυσια; 

"Και γι’ αυτό βέβαια θάβονται με δημόσια φροντίδα , και καθιερώνονται αγώνες δύναμης και σοφίας και πλούτου προς τιμή τους, επειδή (με την ιδέα ότι) είναι άξιοι αυτοί που έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο να τιμούνται με τις ίδιες τιμές με τους αθάνατους"

Αμ, δε!!!

Αν θάβονται - ότι απέμεινε από το φθαρτό κάλλος της μορφής τους, μικρό, ολίγο, περισσότερο, αγνώριστο, ποτέ ακέραιο, πλυμένο, μυρωμένο, στολισμένο, τιμημένο - με δημόσια φροντίδα δεν είναι ούτε για την αξιοσύνη τους ούτε για την τιμή τους!

Μονάχα για να ταφούν εν "κρυπτώ και παραβύστω" οι τεράστιες ευθύνες τους , οι Ερινύες, η οργή, η τιμωρία, το έλεος, η κάθαρση !

Έτσι θα συνεχίζουν ανενόχλητοι να ρουφούν το νέκταρ  της εξουσίας σιτιζόμενοι  στα πλουσιοπάροχα δημόσια πρυτανεία, παρότι πρόκειται για άχρηστους, κηφήνες και  αναίσχυντους παρασιτούντες ....

Τα λουλούδια, τα μνημόσυνα και τα μνημεία έχουν στενή σχέση με την υποκρισία που πάντα πλεονάζει  μαζί με την επτάδα των θανάσιμων αμαρτηματων εκεί στις κορυφές της αναίσθητης πυραμίδας!

Αγώνες δεν θα καθιερωθούν προς τιμή τους!

Οι μόνοι αγώνες που θα διεξαχθούν, χωρίς κανόνες, αρχές και ήθος , χωρίς οίκτο είναι οι επερχόμενοι για την κατοχή και νομή  των λαφύρων της εξουσίας και της ιδιοποίησης του Κράτους!

Ο Κράτος και αδελφή του Βία,  συνεχίζουν να επιβλέπουν αδιαλείπτως τον Ήφαιστο να καρφώνει τις βαριές αλυσίδες στον βράχο της τιμωρίας .

Ο Προμηθέας που έδωσε το θείο δώρο του πυρός , της φωτιάς, στο ανθρώπινο γένος, θα βασανίζεται δίνοντας το αιμάσον συκώτι του, βορρά στα γαμψό ράμφος του κοκκινοπόδαρου αετού, "εξαπτέρυγο" του βασιλιά των θεών !

Αυτός ο εχθρικός και βίαιος  "κράτος", σήμερα, φορά τον πατρικό ,στοργικό, φίλιο και διαιτητικό μανδύα του γεμάτου πολεμικές ορμόνες αρσενικού και έγινε... ουδέτερος!

Το κράτος!

Συνεχίζει όμως υπόγεια να υπηρετεί το ολιγοπώλιο των καλοταϊσμένων που μας  διαφεντεύουν  κάνοντας "πλάκες" και παίζοντας "τράκες" με τις ζωές μας!

Εγώ ,λοιπόν τους κλαίω, κλαίω για όλους αυτούς που χάθηκαν- χάνονται -από εγκληματικά χέρια, παραλείψεις και λάθη που βαφτίζονται "χείρες Ησαύ" ενώ η φωνή είναι του Ιακώβ!

Κανένας τους δεν άξιζε να πεθάνει έτσι!

Ο λόγος που πέθαναν είναι προκλητικά  αδιανόητος, άδικος και χωρίς έλεος  !

Τίποτα δεν θα μάθουμε από όσα ήταν γνωστά και έπρεπε να εφαρμόζονται... 

Αυτή η "θυσία" είναι παντάξενη χωρίς δεσμούς και σχέσεις με ότι γνωρίζουμε για το περιεχόμενο, τον σκοπό και το δίδαγμα της. Θυσίας!

Ο Αβραάμ, η Ιφιγένεια, ,οι τριακόσιοι του Λεωνίδα,στις Θερμοπύλες,  ο Ιησούς Χριστός ,το Σούλι, το Μεσολόγγι, το Μανιάκι, η Αραπίτσα , το έπος του Σαράντα, της Εθνικής Αντίστασης, της Κύπρου το 1974, των αεροπόρων μας στους αιθέρες του Αιγαίου.... 

Μόνο δεσμώτες, δεσμεύσεις και φθηνές  ανεκπλήρωτες υποσχέσεις είναι η ζωή μας....

"Εγώ λοιπόν και τους καλοτυχίζω και τους ζηλεύω για το θάνατό τους και νομίζω ότι μόνο αυτοί από τους ανθρώπους άξιζαν να ζήσουν, οι οποίοι, αφού έλαβαν θνητά σώματα, κληροδότησαν αθάνατη μνήμη λόγω της ανδρείας τους."...

Λυσία, 

Μην μας καλοτυχίζεις, μόνο!

Μπλέξαμε, " ντέσαμε" με μαθητευόμενους μάγους!

Αυτοί που το έγκλημα το βαφτίζουν ξεδιάντροπα "θυσία" , πνευματικά απόγονοι της καλογερικής τέχνης της νηστείας για τους άλλους όπου βάφτιζαν το "κρέας, ψάρι"  είναι τόσο επικίνδυνα ανίκανοι και χαμογελαστοί που θα μας φέρουν μεγαλύτερες συμφορές !

Δώσε μας δύναμη, Λυσία, σοφία και λύσεις!

 

 

Δημήτρης Ψευτογκάς 

Υστερόγραφο: παραθέτω ολόκληρο το απόσπασμα από τον επίκαιρα διδακτικό και αποστομωτικό στις στρεβλώσεις της εποχής , Επιτάφιο του Λυσία:

Ὥστε προσήκει τούτους εὐδαιμονεστάτους ἡγεῖσθαι, οἵτινες ὑπὲρ μεγίστων καὶ καλλίστων κινδυνεύσαντες οὕτω τὸν βίον ἐτελεύτησαν, οὐκ ἐπιτρέψαντες περὶ αὑτῶν τῇ τύχῃ οὐδ’ ἀναμείναντες τὸν αὐτόματον θάνατον, ἀλλ’ ἐκλεξάμενοι τὸν κάλλιστον. Καὶ γάρ τοι ἀγήρατοι μὲν αὐτῶν αἱ μνῆμαι, ζηλωταὶ δὲ ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων αἱ τιμαί· οἳ πενθοῦνται μὲν διὰ τὴν φύσιν ὡς θνητοί, ὑμνοῦνται δὲ ὡς ἀθάνατοι διὰ τὴν ἀρετήν. Καὶ γάρ τοι θάπτονται δημοσίᾳ, καὶ ἀγῶνες τίθενται ἐπ’ αὐτοῖς ῥώμης καὶ σοφίας καὶ πλούτου, ὡς ἀξίους ὄντας τοὺς ἐν τῷ πολέμῳ τετελευτηκότας ταῖς αὐταῖς τιμαῖς καὶ τοὺς ἀθανάτους τιμᾶσθαι. Ἐγὼ μὲν οὖν αὐτοὺς καὶ μακαρίζω τοῦ θανάτου καὶ ζηλῶ, καὶ μόνοις τούτοις ἀνθρώπων οἶμαι κρεῖττον εἶναι γενέσθαι, οἵτινες, ἐπειδὴ θνητῶν σωμάτων ἔτυχον, ἀθάνατον μνήμην διὰ τὴν ἀρετὴν αὑτῶν κατέλιπον.