«Το καλό κουράγιο… made in Greece»
Ποιος να το έλεγε ότι δεκαπέντε χρόνια μετά τα μνημόνια, μετά τις συνεδριάσεις-μαραθώνιους και τα «τελεσίγραφα» που καθόρισαν την ελληνική πραγματικότητα, θα έφτανε η στιγμή να ακούγεται η φράση «ο νέος πρόεδρος του Eurogroup είναι Έλληνας». Σημειολογικά, μεγάλο. Πολιτικά, ακόμη μεγαλύτερο. Αλλά προς ποια κατεύθυνση;
Ποιος να το έλεγε ότι δεκαπέντε χρόνια μετά τα μνημόνια, μετά τις συνεδριάσεις-μαραθώνιους και τα «τελεσίγραφα» που καθόρισαν την ελληνική πραγματικότητα, θα έφτανε η στιγμή να ακούγεται η φράση «ο νέος πρόεδρος του Eurogroup είναι Έλληνας». Σημειολογικά, μεγάλο. Πολιτικά, ακόμη μεγαλύτερο. Αλλά προς ποια κατεύθυνση;
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης ,προϊόν της πιο θατσερικής εκδοχής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αναλαμβάνει την καρέκλα από όπου πέρασαν οι αρχιτέκτονες της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας που η Ελλάδα πλήρωσε με 27% λιγότερο διαθέσιμο εισόδημα και μια κοινωνία στα όρια της αντοχής.
Τώρα, από την ίδια καρέκλα, ένας Έλληνας θα δίνει γραμμή σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Και κάπου εκεί αρχίζει το… ενδιαφέρον.
Γιατί ο Πιερρακάκης δεν είναι ο Έλληνας που θα πήγαινε στις Βρυξέλλες για να «θυμίσει τα παθήματα» των μνημονίων. Είναι ο υπουργός που μιλά τη γλώσσα του Eurogroup καλύτερα απ’ όλους:
διαρθρωτικές αλλαγές, μεταρρυθμίσεις χωρίς κοινωνικό αντίβαρο, λογική πειθαρχίας πριν από τη λογική δικαιοσύνης.
Έτσι, το «καλό κουράγιο» της παλιάς εποχής επιστρέφει με ελληνική προφορά.
Ίσως πιο οικείο. Ίσως πιο ειρωνικό.
Το πολιτικό παρασκήνιο πάντως λέει ότι στις Βρυξέλλες είναι ενθουσιασμένοι:
πρώτη φορά πρόεδρος από χώρα που υπήρξε αντικείμενο επιτήρησης, αλλά απόλυτα ευθυγραμμισμένος με το δόγμα όσων την επέβλεπαν.
Στην Ελλάδα, βέβαια, η αίσθηση είναι άλλη:
ο συμβολισμός είναι μεγάλος, αλλά η πραγματικότητα θυμίζει ότι η εποχή της αυστηρής λιτότητας μπορεί να μην επέστρεψε απλώς απέκτησε Έλληνα παρουσιαστή.
Καλό κουράγιο, λοιπόν. Τώρα και επίσημα.
