Η Ελλάδα είναι η χώρα των ακραίων και υπερβολικών αντιδράσεων. Κυβερνήσεις καθώς και πολίτες την ίδια στιγμή που μπορούν να αποθεώσουν μία απόφαση ή ένα πρόσωπο την αμέσως επόμενη έχουν τη μοναδική ικανότητα της μεταστροφής των θέσεων και των συναισθημάτων τους σε αποδοκιμασία ή και διωγμό.

Κάτι τέτοιο συνέβη και συμβαίνει με τη μεγάλη εθνική υπόθεση της έρευνας και αξιοποίησης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου άνοιγε τον φάκελο με ένα μεγάλο πρόγραμμα σεισμικών ερευνών και διαγωνισμούς παραχωρήσεων, τρανταχτά ονόματα πετρελαϊκών έκαναν την εμφάνιση τους, αλλά όλα ξαφνικά πάγωσαν λίγο πριν τον 2019.

Η πανδημία και η βουτιά των τιμών του αργού πετρελαίου, το green deal της Ε.Ε. αλλά και τα αιώνια… διοικητικά εμπόδια και αντιδράσεις ομάδων πολιτών έστειλαν το φάκελο των ερευνών των υδρογονανθράκων στα ράφια. Οι πετρελαϊκές τη διετία 2019 – 2021 επέστρεψαν στο ελληνικό δημόσιο παραχωρήσεις και κάποιες εξ αυτών αποχώρησαν.

H ανάγκη της ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία αλλά και για διασφάλιση της επάρκειας αερίου ώθησαν  στην απόφαση του ανοίγματος εκ νέου του φακέλου των υδρογονανθράκων.

Το στοίχημα και η αποθέωση

Το εγχείρημα, που πριν από μία δεκαετία εκδιώχθηκε τώρα αποθεώνεται

 Η Exxon Mobil με την Helleniq Energy, ανέλαβαν μετά την αποχώρηση της TotalEnergies τα δύο θαλάσσια blocks της Κρήτης, η Energean μετά την αποχώρηση της ισπανικής Repsol και την εξαγορά της Edison τρέχει τη θαλάσσια παραχώρηση και τις έρευνες στο “block 2” όπως επίσης και τη χερσαία παραχώρηση «Ιωάννινα». Επίσης η Helleniq Energy επισπεύδει τις σεισμικές στα θαλάσσια «block 10» και «Ιόνιο».

Οι σεισμικές έρευνες έχουν εκκινήσει στα δύο θαλάσσια blocks της Κρήτης και το block 2. Εκτελούνται εργασίες για την πρόσκτηση δισδιάστατων και τρισδιάστατων σεισμικών δεδομένων, αντίστοιχα.

Οι εκτιμήσεις που έχει κάνει ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΔΕΥΕΠ για την αξία των κοιτασμάτων υπολογίζεται σε περίπου 250 δις. ευρώ ήτοι πάνω από 700 δις. κυβικά μέτρα αερίου.

Η χαμένη 10ετία

Το story της υπόθεσης των ερευνών για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων έχει αρκετό ενδιαφέρον.

Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, το 2010 με 2011, ο τότε υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης άνοιγε στη χώρα μας μετά από πολλά χρόνια τον φάκελο της έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Ένα φιλόδοξο και τολμηρό εγχείρημα, το οποίο είχε σαν στόχο την αξιοποίηση πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στη χώρα μας με την προσέλκυση μεσαίων και μεγάλων πετρελαϊκών ομίλων και φυσικά και των αντίστοιχων επενδύσεων τους.

Το 2012 ο κ. Μανιάτης προχωρούσε στην προκήρυξη των πρώτων διαγωνισμών για την παραχώρηση χερσαίων και θαλάσσιων blocks και συγκεκριμένα του «Δυτικού Πατραϊκού Κόλπου», των «Ιωαννίνων» και του «Κατάκολου», ενώ τη διετία 2012-2013 διενεργήθηκαν σεισμικές έρευνες από τη νορβηγική PGS στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Ακολούθησαν δύο χρόνια μετά η κατάτμηση των θαλάσσιων περιοχών σε 24 blocks και ο γύρος παραχωρήσεων. Ελληνικά Πετρέλαια, Energean, Edison ήταν οι κύριοι παίκτες που έκαναν την εμφάνιση τους διεκδικώντας παραχωρήσεις.

Την περίοδο 2015-2017 υπήρξε μία νέα κινητικότητα από τον τότε υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη με την ανασύσταση και ενίσχυση της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) και την προσέλκυση προς το τέλος εκείνης της τριετίας των πιο δυνατών ονομάτων της διεθνούς πετρελαϊκής αγοράς όπως των Total, ExxonMobil και Repsol.

Έχει περάσει σχεδόν μία δεκαετία από την εκκίνηση εκείνου του σχεδίου και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει ούτε μία γεώτρηση. Δεκατρείς περιοχές έχουν παραχωρηθεί αλλά δεν έφτασαν στο σημείο της γεώτρησης ακόμη κι όταν οι τιμές του αργού κινούνταν μεταξύ των 90 και 120 δολ. το βαρέλι. 

Οι ανακαλύψεις και τα αποθέματα

Στο διάστημα της περασμένης δεκαετίας και λίγο πιο πριν έγιναν από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπως τα κοιτάσματα του Ζορ στην Αίγυπου (30 τρις. κυβικά πόδια), το Λεβιάθαν και το Ταμάρ στο Ισραήλ με συνολικά 29 τρισ. κυβικά πόδια, ενώ στο παιχνίδι είχε μπει δυναμικά και η Κύπρος με τα κοιτάσματα της «Αφροδίτης» 4,5 τρις. κυβικά πόδια, της «Καλυψούς» με 4 τρις. και του Γλαύκου με 5 έως 8 τρις κυβικά πόδια.

Στην Ελλάδα οι εκτιμήσεις για τις ποσότητες φυσικού αερίου στο ελληνικό υπέδαφος, έδιναν και έπαιρναν. Το 2018 σε διεθνές πετρελαϊκό συνέδριο στην Αθήνα ο τότε πρόεδρος της ΕΔΕΥ Γιάννης Μπασιάς εκτιμούσε πως αν εντοπιστούν κοιτάσματα νότια της Κρήτης με βάση τις διαθέσιμες γεωλογικές δομές και τα σεισμογραφικά δεδομένα τότε αυτά κρύβουν ποσότητες φυσικού αερίου από 3 έως 30 τρις. κυβικά πόδια.

Το 2019 το τότε στέλεχος των Ελληνικών Πετρελαίων Γιάννης Γρηγορίου στη διάρκεια συζήτησης που διοργάνωσε ο «Κύκλος Ιδεών» μιλούσε για πιθανό κοίτασμα νότια της Κρήτης δυναμικότητας 10 τρις. κυβικών ποδικών. Μάλιστα το είχαν ονοματίσει: «Τάλως». Έφερε το όνομα του μυθικού πλάσματος της αρχαιότητας το οποίο φύλαγε την Κρήτη από τους εχθρούς της.

Τα εμπόδια

Οι πετρελαϊκές στην Ελλάδα που ανέλαβαν με συμβάσεις τα 13 blocks κατόπιν διαγωνισμών, ξεκίνησαν ανάλογα με το χρόνο της παραχώρησης τους τις έρευνες.

Ωστόσο, στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν άργησαν να έρθουν αντιμέτωπες με τη σκληρή ελληνική πραγματικότητα: Τη γραφειοκρατία, όπως για παράδειγμα στην έκδοση των Στρατηγικών Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, τις αντιδράσεις τοπικών κοινωνιών, τις οποίες οι κυβερνήσεις δεν φρόντισαν να διαβεβαιώσουν για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά και την απουσία υποδομών που θα υποστηρίξουν τις έρευνες.

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του block στο Κατάκολο. Τα δικαιώματα έχουν παραχωρηθεί στην ελληνική Energean. Το συγκεκριμένο κοίτασμα μάλιστα είναι στην πλέον προχωρημένη φάση αξιοποίησης, αυτή της παραγωγής.

Εντούτοις  από το 2014 οπότε και κυρώθηκε από τη Βουλή η σύμβαση παραχώρησης, η εταιρία έχει αντιμετωπίσει έναν απίστευτο κυκεώνα γραφειοκρατικών και δικαστικών εμποδίων