Τ' ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ
Ζούμε ή Απλώς Υπάρχουμε; Το Μεγάλο Ψέμα της Καθημερινότητας
Πώς το σύστημα μας παγιδεύει σε έναν κύκλο εργασίας-κατανάλωσης-λήθης
Πώς το σύστημα μας παγιδεύει σε έναν κύκλο εργασίας-κατανάλωσης-λήθης
Αν το σκεφτείς, η καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου μοιάζει με ένα καλοκουρδισμένο ρολόι που χτυπά μονότονα:
Ξυπνάς για να δουλέψεις. Δουλεύεις για να πληρώσεις λογαριασμούς. Ξοδεύεις χρόνο για να εξοικονομήσεις χρήμα.
Χάνεις μέρες, μήνες, χρόνια για να απολαύσεις κάποιες ελάχιστες στιγμές ελευθερίας.
Μέσα σε μια τυπική μέρα, δουλεύεις 8 ώρες για να ζήσεις (υποτίθεται) 4. Δουλεύεις έξι μέρες για να έχεις μία
ελεύθερη. Τρως στα γρήγορα, κοιμάσαι λιγότερο απ’ όσο χρειάζεσαι, και καταλήγεις να μετράς τις μέρες μέχρι τις
διακοπές — εκείνες τις λίγες εβδομάδες τον χρόνο που επιτέλους “αναπνέεις”.
Και τότε, έρχεται η μεγάλη εικόνα:
Όλη σου η ζωή χτίζεται γύρω από την ιδέα ότι «κάποτε» θα ζήσεις — μετά τη σύνταξη, μετά το επόμενο project,
μετά την επόμενη αύξηση. Κι όταν φτάσεις εκεί, συνειδητοποιείς ότι έχεις περάσει δεκαετίες σε μια κούρσα χωρίς
γραμμή τερματισμού.
Το σύστημα που μας διαμορφώνει
Το σύστημα στο οποίο ζούμε —οικονομικό, κοινωνικό, πολιτισμικό— έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να μας κρατάει σε μια
συνεχή κατάσταση παραγωγής και κατανάλωσης. Μας μαθαίνει από μικρούς ότι η επιτυχία μετριέται με το βιογραφικό,
το αυτοκίνητο, το σπίτι, το status. Μας δίνει συγκεκριμένα ωράρια, πλαίσια, στόχους. Μας μαθαίνει να μην αμφισβητούμε.
Έτσι, συνηθίζουμε. Δεν βλέπουμε πια τις αλυσίδες. Τις φοράμε σαν ρούχα, σαν στολή. Και χειρότερο απ’ όλα, τις
θεωρούμε φυσικές, αυτονόητες.
Ποιοι ξεφεύγουν;
Αν κοιτάξεις τους πιο επιτυχημένους ανθρώπους —και δεν μιλάμε μόνο για πλούσιους, αλλά για εκείνους που ζουν με πάθος,
δημιουργία, πληρότητα— θα δεις ένα κοινό μοτίβο: Κατάλαβαν ότι το παιχνίδι είναι στημένο. Κατάλαβαν ότι για να ζήσεις
πραγματικά, πρέπει να βγεις από το «Matrix» που σου έχει φορέσει η κοινωνία. Να σκεφτείς έξω από το κουτί.
Να δημιουργήσεις τους δικούς σου κανόνες.
Δεν φοβήθηκαν να ρισκάρουν, να κυνηγήσουν αυτό που αγαπούν, να πουν «όχι» σε πράγματα που δεν τους γεμίζουν. Ξέρουν
ότι η ζωή είναι τώρα, όχι ένα μακρινό μέλλον.
Κάλεσμα: Μάθε να Ζεις
Αν υπάρχει ένα μήνυμα που αξίζει να κρατήσεις, είναι αυτό: Μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να ζήσεις σήμερα.
Βγες έξω. Τόλμησε. Μίλησε στον άνθρωπο που σκέφτεσαι. Κάνε το ταξίδι που αναβάλλεις. Μάθε αυτό που πάντα ήθελες.
Διεκδίκησε χρόνο για σένα, για τους δικούς σου ανθρώπους, για τη δημιουργία σου.
Επίλογος
Δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποι που σπάνε τα δεσμά, που δεν παίζουν το παιχνίδι όπως τους το έμαθαν, είναι κι εκείνοι
που πετυχαίνουν αληθινά. Όχι μόνο σε λεφτά, αλλά σε πληρότητα. Σε χαρά. Σε ζωή. Γι’ αυτό, σταμάτα να περιμένεις το «σωστό»
timing. Σταμάτα να βάζεις τη ζωή σου σε αναμονή. Το matrix είναι εκεί, αλλά μπορείς να το δεις, να το καταλάβεις, και να
βγεις από αυτό.
Η ζωή είναι σύντομη, και κανείς δεν ξέρει πόσες ανάσες του απομένουν. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον
εαυτό σου δεν είναι περισσότερα λεφτά, περισσότερη δόξα, περισσότερες επιτυχίες — είναι περισσότερη ζωή.
Ζήσε όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένα. Το αξίζεις!
Α.Σπ.
Ξυπνάς για να δουλέψεις. Δουλεύεις για να πληρώσεις λογαριασμούς. Ξοδεύεις χρόνο για να εξοικονομήσεις χρήμα.
Χάνεις μέρες, μήνες, χρόνια για να απολαύσεις κάποιες ελάχιστες στιγμές ελευθερίας.
Μέσα σε μια τυπική μέρα, δουλεύεις 8 ώρες για να ζήσεις (υποτίθεται) 4. Δουλεύεις έξι μέρες για να έχεις μία
ελεύθερη. Τρως στα γρήγορα, κοιμάσαι λιγότερο απ’ όσο χρειάζεσαι, και καταλήγεις να μετράς τις μέρες μέχρι τις
διακοπές — εκείνες τις λίγες εβδομάδες τον χρόνο που επιτέλους “αναπνέεις”.
Και τότε, έρχεται η μεγάλη εικόνα:
Όλη σου η ζωή χτίζεται γύρω από την ιδέα ότι «κάποτε» θα ζήσεις — μετά τη σύνταξη, μετά το επόμενο project,
μετά την επόμενη αύξηση. Κι όταν φτάσεις εκεί, συνειδητοποιείς ότι έχεις περάσει δεκαετίες σε μια κούρσα χωρίς
γραμμή τερματισμού.
Το σύστημα που μας διαμορφώνει
Το σύστημα στο οποίο ζούμε —οικονομικό, κοινωνικό, πολιτισμικό— έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να μας κρατάει σε μια
συνεχή κατάσταση παραγωγής και κατανάλωσης. Μας μαθαίνει από μικρούς ότι η επιτυχία μετριέται με το βιογραφικό,
το αυτοκίνητο, το σπίτι, το status. Μας δίνει συγκεκριμένα ωράρια, πλαίσια, στόχους. Μας μαθαίνει να μην αμφισβητούμε.
Έτσι, συνηθίζουμε. Δεν βλέπουμε πια τις αλυσίδες. Τις φοράμε σαν ρούχα, σαν στολή. Και χειρότερο απ’ όλα, τις
θεωρούμε φυσικές, αυτονόητες.
Ποιοι ξεφεύγουν;
Αν κοιτάξεις τους πιο επιτυχημένους ανθρώπους —και δεν μιλάμε μόνο για πλούσιους, αλλά για εκείνους που ζουν με πάθος,
δημιουργία, πληρότητα— θα δεις ένα κοινό μοτίβο: Κατάλαβαν ότι το παιχνίδι είναι στημένο. Κατάλαβαν ότι για να ζήσεις
πραγματικά, πρέπει να βγεις από το «Matrix» που σου έχει φορέσει η κοινωνία. Να σκεφτείς έξω από το κουτί.
Να δημιουργήσεις τους δικούς σου κανόνες.
Δεν φοβήθηκαν να ρισκάρουν, να κυνηγήσουν αυτό που αγαπούν, να πουν «όχι» σε πράγματα που δεν τους γεμίζουν. Ξέρουν
ότι η ζωή είναι τώρα, όχι ένα μακρινό μέλλον.
Κάλεσμα: Μάθε να Ζεις
Αν υπάρχει ένα μήνυμα που αξίζει να κρατήσεις, είναι αυτό: Μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να ζήσεις σήμερα.
Βγες έξω. Τόλμησε. Μίλησε στον άνθρωπο που σκέφτεσαι. Κάνε το ταξίδι που αναβάλλεις. Μάθε αυτό που πάντα ήθελες.
Διεκδίκησε χρόνο για σένα, για τους δικούς σου ανθρώπους, για τη δημιουργία σου.
Επίλογος
Δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποι που σπάνε τα δεσμά, που δεν παίζουν το παιχνίδι όπως τους το έμαθαν, είναι κι εκείνοι
που πετυχαίνουν αληθινά. Όχι μόνο σε λεφτά, αλλά σε πληρότητα. Σε χαρά. Σε ζωή. Γι’ αυτό, σταμάτα να περιμένεις το «σωστό»
timing. Σταμάτα να βάζεις τη ζωή σου σε αναμονή. Το matrix είναι εκεί, αλλά μπορείς να το δεις, να το καταλάβεις, και να
βγεις από αυτό.
Η ζωή είναι σύντομη, και κανείς δεν ξέρει πόσες ανάσες του απομένουν. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον
εαυτό σου δεν είναι περισσότερα λεφτά, περισσότερη δόξα, περισσότερες επιτυχίες — είναι περισσότερη ζωή.
Ζήσε όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένα. Το αξίζεις!
Α.Σπ.
#SerresParatiritis
