ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

«Ζωόχωση»: Μπορεί η απουσία της φύσης να τρελάνει τους ανθρώπους;

Όταν τα ζώα είναι σε αιχμαλωσία αρχίζουν να εκδηλώνουν αφύσικη ή επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά. Αυτή η νευρολογική πάθηση ονομάζεται ζωόχωση

Όταν τα ζώα είναι σε αιχμαλωσία αρχίζουν να εκδηλώνουν αφύσικη ή επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά. Αυτή η νευρολογική πάθηση ονομάζεται ζωόχωση

Μια πολύβουη πόλη, γεμάτη κόσμο, κτίρια, ρύπανση και θόρυβο. Μέσα σε αυτό το χάος, μια επιδημία εξαπλώνεται μεταξύ των ανθρώπων: ονομάζεται ζωόχωση.

Πρόκειται για έναν όρο που περιγράφει την ψυχολογική και συμπεριφορική υποβάθμιση που βιώνουν τα ζώα σε αιχμαλωσία.


Και όπως φαίνεται, οι άνθρωποι μπορεί να υποφέρουν από αυτό.

Η πάθηση στα ζώα και στους ανθρώπους
Τα ζώα σε κλουβιά συχνά εμφανίζουν σημάδια δυσφορίας όταν βρίσκονται σε αιχμαλωσία και μακριά από το φυσικό τους περιβάλλον.

Παραδείγματα όπως τα πουλιά που τραβάνε τα φτερά τους μέχρι να μείνουν γυμνά, οι λύκοι και τα αιλουροειδή  που κάνουν κύκλους και περπατούν ασταμάτητα μέσα στους χώρους τους, οι αρκούδες που κουνιούνται μπρος-πίσω ή κουνάνε το κεφάλι τους πάνω-κάτω και τα σκυλιά που καταστρέφουν το περιβάλλον του σπιτιού τους, είναι όλα κλασικά σημάδια δυσφορίας.

Όπως γνωρίζουμε, οι άνθρωποι είναι ζώα και καθώς απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τη φύση, ίσως να βιώνουμε και εμείς αυτό το φαινόμενο.
Πράγματα όπως χρόνιο άγχος, ανησυχία, κατάθλιψη και ένα συντριπτικό αίσθημα αποσύνδεσης από τον κόσμο γύρω μας.

Η αποτυχία μας να αναγνωρίσουμε τι μας κάνει πραγματικά ανθρώπους έχει οδηγήσει στη δημιουργία μιας απάνθρωπης κουλτούρας, την οποία μπορούμε να συγκρίνουμε με ένα λιοντάρι σε ζωολογικό κήπο.

Βάζουμε τα λιοντάρια σε ζωολογικούς κήπους και περιμένουμε να συμπεριφέρονται όπως τα λιοντάρια στη φύση, αλλά αυτό που παρατηρούμε είναι ανώμαλες επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές

Το ίδιο έχουμε κάνει ουσιαστικά και με τους συνανθρώπους μας, δημιουργώντας ένα πολιτισμικό περιβάλλον που είναι απάνθρωπο, και όπως τα λιοντάρια σε κλουβιά, το μυαλό μας πηγαινοέρχεται σε υπαρξιακή απόγνωση. Η κατάστασή μας δεν είναι το αποτέλεσμα ενός σκληρού πειράματος, αλλά πηγάζει από μια ανεπαρκή κατανόηση της ανθρωπολογίας.

Ωστόσο, σε αντίθεση με το λιοντάρι, το κλουβί είναι δικό μας δημιούργημα.

Η ενσωματωμένη αιχμαλωσία
Σύμφωνα με τον Vaughan Wilkins, έναν οικο-ψυχολόγο που μελετά τις επιπτώσεις της απώλειας της οικολογικής συμμετοχής, όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της ενσωματωμένης αιχμαλωσίας.

Η ενσωματωμένη αιχμαλωσία είναι το όνομα που δίνει σε αυτή την κρυφή αιχμαλωσία, τα αόρατα κάγκελα του σύγχρονου κόσμου.

Η ενσωματωμένη αιχμαλωσία δεν αναφέρεται στην εμπειρία των ανθρώπων που κρατούνται σε φυσικά κλουβιά, για αυτό αρκεί η C-PTSD.

Η πολιτισμική αιχμαλωσία προσδιορίζει ένα σύνολο σκέψεων και συμπεριφορών με τις οποίες μεγαλώνουμε, τις απορροφούμε ως συλλογικότητα και στη συνέχεια τις μεταδίδουμε στις μελλοντικές γενιές.

Έχει πραγματικές και μετρήσιμες ψυχολογικές και σωματικές επιπτώσεις και αυτές οι επιπτώσεις μπορούν να υπάρχουν σε όλα τα είδη.

Δείχνει ένα κλουβί που κατασκευάζεται μέσω κανόνων και συμβάσεων και ενός λανθασμένου ορισμού της λογικής που μας επιτρέπει να ζούμε με έναν τρόπο που σκοτώνει το ίδιο το σύστημα υποστήριξης της ζωής μας.

Ζώντας με έναν τρόπο που είναι αντι-οικολογικός και μας βλάπτει, αλλά στη συνέχεια ονομάζοντάς τον λογικό, τον επικυρώνουμε και τον συγχωρούμε και στη συνέχεια τον διδάσκουμε στα παιδιά μας.

Γίνεται ένα μυστικό κλουβί που μας εμποδίζει να ζήσουμε ως λειτουργικά μέλη της γήινης κοινότητας.


Ποια είναι η λύση;
Έχουμε αποσυνδεθεί από αυτό που θρέφει το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα μας: τη φύση.

Επανασυνδέοντας με τη φύση, μπορούμε να βρούμε τον δρόμο μας πίσω σε μια πιο ζωντανή και ουσιαστική ζωή.

Πρέπει να αναζητήσουμε την ηρεμία των πράσινων χώρων και να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι που όχι μόνο θα μας θεραπεύσει, αλλά και θα διατηρήσει τα θαύματα της φύσης για τις επόμενες γενιές.

Ίσως η λύση είναι να βρούμε το χρόνο και να αναπτύξουμε ενδιαφέρον για τις περιβαλλοντικές πρωτοβουλιών, την προώθηση της προστασίας του περιβάλλοντος, να επισκεφθούμε ένα τοπικό πάρκο και να εκτιμήσουμε τη φύση.


Πηγή: in.gr