ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ο Γιάννης Μενεσίδης ζωγραφίζει την Κερκίνη
Τα έργα του, σε σινική μελάνη, τέμπερα και λαδοπαστέλ χαρακτηρίζονται από τον πολλαπλασιασμό των μοτίβων, τη γοητεία της επιφάνειας και τη σχηματοποίηση των μορφών
Τα έργα του, σε σινική μελάνη, τέμπερα και λαδοπαστέλ χαρακτηρίζονται από τον πολλαπλασιασμό των μοτίβων, τη γοητεία της επιφάνειας και τη σχηματοποίηση των μορφών
Ο άνθρωπος κατέχει κεντρική θέση στην τέχνη του είτε πρόκειται για θρησκευτικά είτε για λαϊκά θέματα. Παράλληλα, η φύση
εμφανίζεται διαρκώς σαν θεματική: στην επιβλητική παρουσία δέντρων (πλατάνια, οξιές, ελιές, πεύκα), στη βλάστηση και στα
πουλιά, στον βυθό της θάλασσας, στο υδάτινο στοιχείο και στα τοπία (η Σάμος, τα βράχια της Καππαδοκίας, το φαράγγι της
Βίκου, τα Φηρά στη Σαντορίνη, η έρημος της Ιορδανίας κτλ.).
Ο Miguel Fernández Belmonte, Ιστορικός Τέχνης και Επιμελητής του Τελλογλείου σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «στα έργα του
Μενεσίδη, είτε πρόκειται για τοπία, είτε για θρησκευτικά ή λαϊκά θέματα (παζάρια, γιορτές), υπάρχει πάντα ο άνθρωπος, ως
σχήμα και ως σύμβολο. Είναι μια τέχνη αποδεσμευμένη από τη φυσιοκρατική αναπαράσταση, πνευματική και συμβολική που δεν
εγκλωβίζεται σε μια αυστηρή μεθοδολογία ή φόρμουλα. Είναι μια τέχνη που επιτρέπει την αυτογνωσία και την εξερεύνηση,
γεμάτη διάχυτη χαρά, γαλήνη και ελπίδα. Παρατηρείται στη ζωγραφική του μια παράλληλη διεύρυνση σε σχέση με τη πινελιά.
Στα πρώιμα έγχρωμα του έργα, οι πινελιές είναι μικρές, στρόγγυλες και γραμμοειδές και συνθέτουν αλλεπάλληλες στρώσεις
που πυκνώνουν και δημιουργούν βάθος. Στις τελευταίες δεκαετίες το χρώμα του αποτελείται από μεγάλες επιφάνειες οι οποίες
δημιουργούν μεγαλύτερες αντιθέσεις. Ταυτόχρονα, σημαντική είναι σε αυτούς τους πίνακες η επίτευξη μιας διάχυτης και
ισορροπημένης έντασης χωρίς υπερβολές, αποτέλεσμα στο οποίο συμβάλει η έλλειψη φωτοσκίασης».
Η Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά, Ομότιμη Καθηγήτρια ΑΠΘ και Γενική Διευθύντρια του Τελλογλείου Ιδρύματος μιλώντας για τον
Μενεσίδη και τη νέα έκθεση που φιλοξενείται στον εκθεσιακό χώρο του μουσείου υπογραμμίζει πως «με αφάνταστη υπομονή και
επιμέλεια δουλεύει αρχικά μικρογραφικά τα σχέδιά του με μελάνι: δημιουργεί αραβουργήματα που μοιάζει να χρειάζεται
μεγεθυντικός φακός για να αναδειχθούν οι λεπτές λεπτομέρειες, να διαβαστούν συμπιλήματα και σύμβολα.
Η κ. Γουλάκη-Βουτυρά τονίζει επίσης πως η έκθεση του Μενεσίδη στο Τελλόγλειο λειτουργεί και «επιπλέον ως αναφορά και τιμή
στον δάσκαλο Πεντζίκη, μας εισάγει στον χώρο της Διαγωνίου του Χριστιανόπουλου με την οποία ο Μενεσίδης συνεργάστηκε στη
διάρκεια 20 χρόνων (1975-1995) και η οποία θα αποτελεί μέρος του αφιερώματος στην εικαστική ιστορία της Θεσσαλονίκης στο
πλαίσιο του εορτασμού για τα 25 χρόνια λειτουργίας του Τελλογλείου Ιδρύματος».
εμφανίζεται διαρκώς σαν θεματική: στην επιβλητική παρουσία δέντρων (πλατάνια, οξιές, ελιές, πεύκα), στη βλάστηση και στα
πουλιά, στον βυθό της θάλασσας, στο υδάτινο στοιχείο και στα τοπία (η Σάμος, τα βράχια της Καππαδοκίας, το φαράγγι της
Βίκου, τα Φηρά στη Σαντορίνη, η έρημος της Ιορδανίας κτλ.).
Ο Miguel Fernández Belmonte, Ιστορικός Τέχνης και Επιμελητής του Τελλογλείου σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «στα έργα του
Μενεσίδη, είτε πρόκειται για τοπία, είτε για θρησκευτικά ή λαϊκά θέματα (παζάρια, γιορτές), υπάρχει πάντα ο άνθρωπος, ως
σχήμα και ως σύμβολο. Είναι μια τέχνη αποδεσμευμένη από τη φυσιοκρατική αναπαράσταση, πνευματική και συμβολική που δεν
εγκλωβίζεται σε μια αυστηρή μεθοδολογία ή φόρμουλα. Είναι μια τέχνη που επιτρέπει την αυτογνωσία και την εξερεύνηση,
γεμάτη διάχυτη χαρά, γαλήνη και ελπίδα. Παρατηρείται στη ζωγραφική του μια παράλληλη διεύρυνση σε σχέση με τη πινελιά.
Στα πρώιμα έγχρωμα του έργα, οι πινελιές είναι μικρές, στρόγγυλες και γραμμοειδές και συνθέτουν αλλεπάλληλες στρώσεις
που πυκνώνουν και δημιουργούν βάθος. Στις τελευταίες δεκαετίες το χρώμα του αποτελείται από μεγάλες επιφάνειες οι οποίες
δημιουργούν μεγαλύτερες αντιθέσεις. Ταυτόχρονα, σημαντική είναι σε αυτούς τους πίνακες η επίτευξη μιας διάχυτης και
ισορροπημένης έντασης χωρίς υπερβολές, αποτέλεσμα στο οποίο συμβάλει η έλλειψη φωτοσκίασης».
Η Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά, Ομότιμη Καθηγήτρια ΑΠΘ και Γενική Διευθύντρια του Τελλογλείου Ιδρύματος μιλώντας για τον
Μενεσίδη και τη νέα έκθεση που φιλοξενείται στον εκθεσιακό χώρο του μουσείου υπογραμμίζει πως «με αφάνταστη υπομονή και
επιμέλεια δουλεύει αρχικά μικρογραφικά τα σχέδιά του με μελάνι: δημιουργεί αραβουργήματα που μοιάζει να χρειάζεται
μεγεθυντικός φακός για να αναδειχθούν οι λεπτές λεπτομέρειες, να διαβαστούν συμπιλήματα και σύμβολα.
Η κ. Γουλάκη-Βουτυρά τονίζει επίσης πως η έκθεση του Μενεσίδη στο Τελλόγλειο λειτουργεί και «επιπλέον ως αναφορά και τιμή
στον δάσκαλο Πεντζίκη, μας εισάγει στον χώρο της Διαγωνίου του Χριστιανόπουλου με την οποία ο Μενεσίδης συνεργάστηκε στη
διάρκεια 20 χρόνων (1975-1995) και η οποία θα αποτελεί μέρος του αφιερώματος στην εικαστική ιστορία της Θεσσαλονίκης στο
πλαίσιο του εορτασμού για τα 25 χρόνια λειτουργίας του Τελλογλείου Ιδρύματος».
#SerresParatiritis
