Ακόμη όμως και στο πεδίο των επιδοτήσεων ,εκεί όπου η κυβέρνηση Μητσοτάκη επένδυσε πολιτικά, παρουσιάζοντάς τες ως δίχτυ ασφαλείας, η εικόνα είναι αποκαλυπτική της αποτυχίας. Εκεί όπου οι «άριστοι» υπόσχονταν ορθολογισμό και αποτελεσματικότητα, κυριαρχούν η προχειρότητα, η κακοδιαχείριση και το διοικητικό χάος.

Οι ίδιοι οι αριθμοί, όπως καταγράφονται ακόμη και από τη φιλοκυβερνητική Καθημερινή, δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Η προκαταβολή της βασικής ενίσχυσης ήταν μειωμένη κατά 25%, με 363 εκατ. ευρώ έναντι 476 εκατ. ευρώ το 2024. Από τις 610.000 αιτήσεις αγροτών, πληρώθηκαν μόλις 471.000 δικαιούχοι, ενώ το μέσο ποσό που καταβλήθηκε δεν ξεπέρασε τα 770 ευρώ.

Την ίδια στιγμή, ο ΕΛΓΑ προχώρησε σε αυτόματες κρατήσεις από τους λογαριασμούς των παραγωγών, αφαιρώντας ποσά συγκρίσιμα ή και μεγαλύτερα από αυτά που μόλις είχαν πιστωθεί. Έτσι, η «ενίσχυση» μετατράπηκε σε λογιστικό τέχνασμα, χωρίς πραγματικό όφελος για την παραγωγή. Παράλληλα, 139.000 αιτούντες δεν έλαβαν ούτε ένα ευρώ, λόγω ελέγχων που προκλήθηκαν από κυβερνητικές κομπίνες, θεσμική ανεπάρκεια και χρόνιες καθυστερήσεις.

Δεν πρόκειται απλώς για οικονομικά μεγέθη. Πρόκειται για κοινωνικά σκληρά δεδομένα, που μεταφράζονται σε αδυναμία καλλιέργειας, σε χρέη, σε εγκατάλειψη της γης και σε αγρότες που βλέπουν το επάγγελμά τους να οδηγείται σε αδιέξοδο. Και αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη πολιτική βαρύτητα αν αναλογιστεί κανείς ότι στις εκλογές του 2023 σχεδόν το 48% των αγροτών στήριξε τη Νέα Δημοκρατία.

Η ανοχή, όμως, δεν είναι ανεξάντλητη. Όταν οι επιδοτήσεις καταλήγουν μικρότερες, καθυστερημένες ή εξαφανισμένες, όταν το κράτος λειτουργεί ως μηχανισμός αφαίμαξης αντί στήριξης και όταν η κυβερνητική ρητορική διαψεύδεται από την ίδια την πραγματικότητα, τότε η αγανάκτηση γίνεται συλλογική δράση. Και τότε, τα τρακτέρ βγαίνουν στους δρόμους.

Οι αριθμοί που σήμερα αποτυπώνουν την κυβερνητική αποτυχία μπορεί αύριο να αποδειχθούν εκλογικά αμείλικτοι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το σύστημα που εκπροσωπεί.

Γράφει ο Πασχάλης Θ. Τόσιος