ΕΛΛΑΔΑ
Aβραμίδης στη Voria: Όταν πας στα βαθιά γίνεσαι καρχαρίας ή απλά το θύμα τους
Σίγουρα θα ξαναμιλήσουμε και θα κατέχω τη ζώνη, υπόσχεται ο ανερχόμενος Μακεδόνας πυγμάχος ενόψει του επόμενου αγώνα No Limits που θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη
Σίγουρα θα ξαναμιλήσουμε και θα κατέχω τη ζώνη, υπόσχεται ο ανερχόμενος Μακεδόνας πυγμάχος ενόψει του επόμενου αγώνα No Limits που θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη
Αποτελεί ένα από τους κορυφαίους αθλητές στη νέα φουρνιά της πυγμαχίας. Βγήκε νικητής από την σπουδαιότερη μάχη της χρονιάς απέναντι στον Γιάννη Φεζουλάι το περασμένο Σάββατο (24/5) στο «Christmas Theater» του Γαλατσίου.
Η όψη του μπορεί να τρομάζει κάποιους, καθώς η διάπλασή του προδίδει κατευθείαν την ενασχόληση με κάποιο μαχητικό άθλημα, όχι απλώς με την διαδεδομένη πατροπαράδοτη ενασχόληση σε κάποιο γυμναστήριο. Αν τον γνωρίσεις ωστόσο καταλαβαίνεις πως πρόκειται για κάτι παραπάνω, οι όποιες ήττες είχε στην 30χρονη ζωή του έως τώρα ήταν παράλληλα και οι μεγαλύτερές του νίκες.
Ο λόγος για τον Νίκο Αβραμίδη, με καταγωγή από το Σιδηρόκαστρο Σερρών που πρωταγωνιστεί στα τελευταία No Limits διοργάνωσης της Γεωργίας Μπιτάκου, που μίλησε στη Voria.gr για τον θρίαμβό του στην πρωτεύουσα, τα όσα τον διαμόρφωσαν σαν άνθρωπο και αθλητή, αλλά και για το μέλλον του.
Νίκο συγχαρητήρια για την επικράτησή σου. Πώς νιώθεις για τον μεγάλο νικηφόρο σου αγώνα;
«Σίγουρα χαρά, απλά και μία αμηχανία καθώς πρέπει να ηρεμήσω λίγο από προπονήσεις. Όταν είσαι συνεχώς στην πίεση είναι κάτι που δεν σου αρέσει και όταν σταματάς αυτό σου λείπει κιόλας. Θα χρειαστώ σίγουρα μία εβδομάδα να ηρεμήσω. Ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο μπήκαν οι καλύτεροι κριτές προκειμένου να έρθει ένα δίκαιο αποτέλεσμα, δίχως να παίξει ρόλο η έδρα. Ξέρουμε ότι στα πολύ δυνατά ματς, η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά. Καλό θα ήταν να μην χαθεί αυτή η λεπτομέρεια και να μην υπάρξει αδικία...».
Οι κριτές ανέδειξαν νικητή εσένα, ωστόσο και ο Φεζουλάι έδωσε τα πάντα. Αν ερχόσασταν ισοπαλία, θα θεωρούσες ότι ήταν άδικο;
«Ναι, θα ένιωθα πικρία, είχα πιο καθαρά σημεία, καλύτερη και πιο πυγμαχική κίνηση και εικόνα. Δεν ένιωσα κίνδυνο, καθώς δεχόμουν χτυπήματα αλλά ίσως να με βρήκε ένα στα δέκα, τα υπόλοιπα σταματούσαν στα γάντια μου».
Πες μας για το πώς διαχειρίστηκες τη στιγμή που μάτωσες...
«Στην ένταση του αγώνα ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο, δέχθηκα μία κουτουλιά και σκίστηκα πολύ σοβαρά. Δεν με έριξε ωστόσο αυτό καθόλου σε απόδοση, ίσα ίσα με τσίτωσε ακόμα περισσότερο».
Παρά το υψηλό επίπεδο του αγώνα και τη σφοδρότητα των χτυπημάτων, υπήρξε και ευγενής άμιλλα μεταξύ των δύο σας...
«Ο σεβασμός υπάρχει και πριν τον αγώνα, σίγουρα ο καθένας μπήκε στη μάχη για να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Το ότι ο Γιάννης ήταν αντίπαλός μου είναι άλλο θέμα. Αυτή είναι και η ουσία του υγιή αθλητισμού».
Αφιερώνεις κάπου τη νίκη σου; Η Γεωργία Μπιτάκου αναφέρθηκε στη συνέχεια που θα σε βρει ξανά στον Βορρά παλεύοντας για τη ζώνη.
«Ευχαριστώ τους Αρμάνι Ντανελιάν - Χάρη Τσαουσίδη που με στηρίζουν συνεχώς από τότε που ξεκίνησα. Είμαστε όλοι μαζί μία ομάδα. Ακόμη όλα τα υπόλοιπα παιδιά που βοήθησαν σε σπάρινγκ και προπονήσεις, τον γυμναστή κ. Μπουγιούκο που ανέλαβε τη φυσική μου κατάσταση, τον φυσικοθεραπευτή κ. Παθιάκη και τους χορηγούς μου.
Επίσης την Γεωργία Μπιτάκου, ό,τι χρειάστηκα ήταν εκεί -όπως και για τον οποιονδήποτε άλλο-, πάντα κοιτάζει να δίνει και την ψυχή της. Το αθηναϊκό κοινό με αγκάλιασε πολύ, πήγα σε διάφορες σχολές και όλα τα παιδιά ήταν πολύ φιλικά απέναντί μου σαν να με ήξεραν καιρό.
Τώρα σε μερικούς μήνες θα παίξω σε νέο No Limits, αυτή τη φορά επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη, κόντρα στον κάτοχο της ζώνης, Χαρίλη Μαλιχούδη».
Ποια στοιχεία πρέπει να έχει ένας καλός πυγμάχος;
«Όταν πας στα βαθιά με τους καρχαρίες, ή κοιτάς να γίνεις καρχαρίας ή απλά γίνεσαι θύμα γι' αυτούς. Εκεί σταματούν όλα, στα δύσκολα σπας ή ξαναγεννιέσαι. Το βασικότερο είναι να είσαι σκληρός, για να βρεις τα πατήματά σου, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Πρέπει να το θες πολύ γιατί αλλιώς στα δύσκολα θα τα παρατήσεις.
Εγώ το ήθελα πολύ, ξεκίνησα με κικ μπόξινγκ ωστόσο σε ηλικία 13 ετών έχοντας προπονητή τον κ. Πέτρο Καλανίδη στο Σιδηρόκαστρο. Για να παίξω ωστόσο σε αγώνες έπρεπε να ασχοληθώ με την πυγμαχία, παρατήρησα ότι ήμουν πολύ σκληρός ενώ δεν έλεγα όχι ποτέ σε αγώνα».
Έφυγες και στο εξωτερικό. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία σου;
«Μπορεί να μην αγωνίστηκα λόγω λάθος συγκυριών εκτός αλλά απέκτησα αρκετή εμπειρία, τόσο πυγμαχική όσο και νοητική. Μοιράστηκα το ρινγκ με σταρ, παγκόσμιους πρωταθλητές ή συμμετέχοντες σε μεγάλο αριθμό αναμετρήσεων. Είναι σαν να φεύγεις από μία ομάδα Γ' τοπικού και να πηγαίνεις Ρεάλ Μαδρίτης, στην ελίτ. Το εξωτερικό είναι αγώνας επιβίωσης, εκεί υπάρχει παιδεία στον αθλητισμό. Μιλάμε για μεγάλους αθλητές που κανείς τους δεν είχε ύφος. Εδώ πρέπει πρώτα να δείξεις ποιος είσαι ώστε να σου δείξουν κάποιοι σεβασμό...».
Ποια στιγμή ξεχωρίζεις στη μέχρι τώρα πορεία σου; Υπήρξε κάποιο συμβάν που χρειάστηκε να επέμβεις εκτός ρινγκ προκειμένου να σβήσεις φωτιά πριν ανάψει;
«Σίγουρα η στιγμή που πήγα στην Αμερική, πλέον ανασταίνομαι και ξαναμπαίνω στα βαθιά. Πάντα τη μεγαλύτερη μάχη τη δίνεις με τον αυτό σου. Αν είσαι έτοιμος τότε μπορείς να δεχθείς οποιοδήποτε σχόλιο, ειδικά τα καλά σχόλια ανεβάζουν τη δύναμή σου.
Τώρα για το άλλο ερώτημα, σβήνεις τις φωτιές πριν ανάψουν με τον τρόπο σου. Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, κρατάς τη θέση αυτοάμυνας καθώς δεν ξέρεις ποτέ πώς λήγει μία φασαρία. Σίγουρα τόσο στη δύσκολη όσο και την ευκολότερη στιγμή, όλα σχετίζονται με την αντίληψη. Όταν εκτονώνεσαι μέσω της προπόνησης είσαι πάντα πιο ψύχραιμος και ήρεμος σαν χαρακτήρας».
Τι πρόγραμμα ακολουθεί ένας αθλητής του επιπέδου σου;
«Δύο προπονήσεις, μπορεί τρέξιμο το πρωί, μετά γυμναστήριο ή σπάρινγκ. Σίγουρα πολλή ξεκούραση και καλό φαγητό, χρειάζονται και συμπληρώματα διατροφής εξαιτίας συμπληρωμάτων καθώς καταπονείται ο οργανισμός.
Εγώ εργάζομαι σε μία αμερικανική κατασκευαστική εταιρεία για κρουαζιερόπλοια. Κάποιες φορές φεύγω λείποντας από τη βάση μου για μέρες. Προσπαθώ να βρίσκω την ισορροπία και είμαι από τους μαχητές που μπορεί να μπουν κάνοντας έναν αγώνα όπου θα χάσουν αλλά θα μείνουν ευχαριστημένοι καθώς τα έδωσαν όλα. Το προτιμώ από το να κερδίσω έναν αθλητή αντάξιο και να νιώθω μέσα μου ότι δεν είχα καλή απόδοση.
Το σωστό αποτέλεσμα είναι το παν για τους αθλητές, αυτό δεν τους κόβει ποτέ τα φτερά. Προσωπικά σε επαγγελματικό επίπεδο έχω 26 αγώνες με 24 νίκες και δύο ήττες. Εδώ οι κορυφαίοι του είδους έχουν ηττηθεί, και η ήττα είναι χρήσιμη καθώς σε ξυπνάει».
Τα μαχητικά αθλήματα, μεταξύ αυτών και η πυγμαχία, θεωρούνται σκληρά, για κάποιους πολύ βίαια. Τι θα έλεγες σε κάποιον γονέα που φοβάται να γράψει το παιδί του σε ένα ανάλογο σπορ;
«Θα τους ενημέρωνα ότι έτσι μπορούν να κάνουν ένα πολύ καλό δώρο στο παιδί τους. Θα έχτιζε πέραν από τη σωματική διάπλαση, και έναν ακέραιο χαρακτήρα με αρχές. Επίσης μιλάμε για άθλημα όπου έχει πολύ λιγότερους τραυματισμούς απ' όσους φαντάζεται. Πάντα ωστόσο μιλάμε για αγώνα μάχης αλλά και κάποιος που το κάνει σαν χόμπι, παίρνει ψυχικά αποθέματα μέσω της προπόνησης, διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα του.
Εγώ έχασα τον πατέρα μου σε μικρή ηλικία, έπρεπε να γίνω σκληρός και μέσα από αυτή την κατάσταση διαμόρφωσα τον χαρακτήρα μου αλλά όταν κάποιος με γνωρίσει, έχει μία διαφορετική οπτική για το τι άνθρωπος είμαι. Όλα τα μαχητικά έχουν σώσει παιδιά από πολύ λάθος πρότυπα. Σε κρατούν μακριά από οτιδήποτε μπορεί να μειώσει την ικανότητά σου σαν αθλητής».
Κλείνοντας, τι να περιμένουμε στη συνέχεια;
«Σίγουρα θα ξαναμιλήσουμε και θα κατέχω τη ζώνη. Όταν την πάρω θα κοιτάξω μετά ν' ασχοληθώ με εξωτερικό...».
Πηγή: www.voria.gr
Η όψη του μπορεί να τρομάζει κάποιους, καθώς η διάπλασή του προδίδει κατευθείαν την ενασχόληση με κάποιο μαχητικό άθλημα, όχι απλώς με την διαδεδομένη πατροπαράδοτη ενασχόληση σε κάποιο γυμναστήριο. Αν τον γνωρίσεις ωστόσο καταλαβαίνεις πως πρόκειται για κάτι παραπάνω, οι όποιες ήττες είχε στην 30χρονη ζωή του έως τώρα ήταν παράλληλα και οι μεγαλύτερές του νίκες.
Ο λόγος για τον Νίκο Αβραμίδη, με καταγωγή από το Σιδηρόκαστρο Σερρών που πρωταγωνιστεί στα τελευταία No Limits διοργάνωσης της Γεωργίας Μπιτάκου, που μίλησε στη Voria.gr για τον θρίαμβό του στην πρωτεύουσα, τα όσα τον διαμόρφωσαν σαν άνθρωπο και αθλητή, αλλά και για το μέλλον του.
Νίκο συγχαρητήρια για την επικράτησή σου. Πώς νιώθεις για τον μεγάλο νικηφόρο σου αγώνα;
«Σίγουρα χαρά, απλά και μία αμηχανία καθώς πρέπει να ηρεμήσω λίγο από προπονήσεις. Όταν είσαι συνεχώς στην πίεση είναι κάτι που δεν σου αρέσει και όταν σταματάς αυτό σου λείπει κιόλας. Θα χρειαστώ σίγουρα μία εβδομάδα να ηρεμήσω. Ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο μπήκαν οι καλύτεροι κριτές προκειμένου να έρθει ένα δίκαιο αποτέλεσμα, δίχως να παίξει ρόλο η έδρα. Ξέρουμε ότι στα πολύ δυνατά ματς, η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά. Καλό θα ήταν να μην χαθεί αυτή η λεπτομέρεια και να μην υπάρξει αδικία...».
Οι κριτές ανέδειξαν νικητή εσένα, ωστόσο και ο Φεζουλάι έδωσε τα πάντα. Αν ερχόσασταν ισοπαλία, θα θεωρούσες ότι ήταν άδικο;
«Ναι, θα ένιωθα πικρία, είχα πιο καθαρά σημεία, καλύτερη και πιο πυγμαχική κίνηση και εικόνα. Δεν ένιωσα κίνδυνο, καθώς δεχόμουν χτυπήματα αλλά ίσως να με βρήκε ένα στα δέκα, τα υπόλοιπα σταματούσαν στα γάντια μου».
Πες μας για το πώς διαχειρίστηκες τη στιγμή που μάτωσες...
«Στην ένταση του αγώνα ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο, δέχθηκα μία κουτουλιά και σκίστηκα πολύ σοβαρά. Δεν με έριξε ωστόσο αυτό καθόλου σε απόδοση, ίσα ίσα με τσίτωσε ακόμα περισσότερο».
Παρά το υψηλό επίπεδο του αγώνα και τη σφοδρότητα των χτυπημάτων, υπήρξε και ευγενής άμιλλα μεταξύ των δύο σας...
«Ο σεβασμός υπάρχει και πριν τον αγώνα, σίγουρα ο καθένας μπήκε στη μάχη για να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Το ότι ο Γιάννης ήταν αντίπαλός μου είναι άλλο θέμα. Αυτή είναι και η ουσία του υγιή αθλητισμού».
Αφιερώνεις κάπου τη νίκη σου; Η Γεωργία Μπιτάκου αναφέρθηκε στη συνέχεια που θα σε βρει ξανά στον Βορρά παλεύοντας για τη ζώνη.
«Ευχαριστώ τους Αρμάνι Ντανελιάν - Χάρη Τσαουσίδη που με στηρίζουν συνεχώς από τότε που ξεκίνησα. Είμαστε όλοι μαζί μία ομάδα. Ακόμη όλα τα υπόλοιπα παιδιά που βοήθησαν σε σπάρινγκ και προπονήσεις, τον γυμναστή κ. Μπουγιούκο που ανέλαβε τη φυσική μου κατάσταση, τον φυσικοθεραπευτή κ. Παθιάκη και τους χορηγούς μου.
Επίσης την Γεωργία Μπιτάκου, ό,τι χρειάστηκα ήταν εκεί -όπως και για τον οποιονδήποτε άλλο-, πάντα κοιτάζει να δίνει και την ψυχή της. Το αθηναϊκό κοινό με αγκάλιασε πολύ, πήγα σε διάφορες σχολές και όλα τα παιδιά ήταν πολύ φιλικά απέναντί μου σαν να με ήξεραν καιρό.
Τώρα σε μερικούς μήνες θα παίξω σε νέο No Limits, αυτή τη φορά επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη, κόντρα στον κάτοχο της ζώνης, Χαρίλη Μαλιχούδη».
Ποια στοιχεία πρέπει να έχει ένας καλός πυγμάχος;
«Όταν πας στα βαθιά με τους καρχαρίες, ή κοιτάς να γίνεις καρχαρίας ή απλά γίνεσαι θύμα γι' αυτούς. Εκεί σταματούν όλα, στα δύσκολα σπας ή ξαναγεννιέσαι. Το βασικότερο είναι να είσαι σκληρός, για να βρεις τα πατήματά σου, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Πρέπει να το θες πολύ γιατί αλλιώς στα δύσκολα θα τα παρατήσεις.
Εγώ το ήθελα πολύ, ξεκίνησα με κικ μπόξινγκ ωστόσο σε ηλικία 13 ετών έχοντας προπονητή τον κ. Πέτρο Καλανίδη στο Σιδηρόκαστρο. Για να παίξω ωστόσο σε αγώνες έπρεπε να ασχοληθώ με την πυγμαχία, παρατήρησα ότι ήμουν πολύ σκληρός ενώ δεν έλεγα όχι ποτέ σε αγώνα».
Έφυγες και στο εξωτερικό. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία σου;
«Μπορεί να μην αγωνίστηκα λόγω λάθος συγκυριών εκτός αλλά απέκτησα αρκετή εμπειρία, τόσο πυγμαχική όσο και νοητική. Μοιράστηκα το ρινγκ με σταρ, παγκόσμιους πρωταθλητές ή συμμετέχοντες σε μεγάλο αριθμό αναμετρήσεων. Είναι σαν να φεύγεις από μία ομάδα Γ' τοπικού και να πηγαίνεις Ρεάλ Μαδρίτης, στην ελίτ. Το εξωτερικό είναι αγώνας επιβίωσης, εκεί υπάρχει παιδεία στον αθλητισμό. Μιλάμε για μεγάλους αθλητές που κανείς τους δεν είχε ύφος. Εδώ πρέπει πρώτα να δείξεις ποιος είσαι ώστε να σου δείξουν κάποιοι σεβασμό...».
Ποια στιγμή ξεχωρίζεις στη μέχρι τώρα πορεία σου; Υπήρξε κάποιο συμβάν που χρειάστηκε να επέμβεις εκτός ρινγκ προκειμένου να σβήσεις φωτιά πριν ανάψει;
«Σίγουρα η στιγμή που πήγα στην Αμερική, πλέον ανασταίνομαι και ξαναμπαίνω στα βαθιά. Πάντα τη μεγαλύτερη μάχη τη δίνεις με τον αυτό σου. Αν είσαι έτοιμος τότε μπορείς να δεχθείς οποιοδήποτε σχόλιο, ειδικά τα καλά σχόλια ανεβάζουν τη δύναμή σου.
Τώρα για το άλλο ερώτημα, σβήνεις τις φωτιές πριν ανάψουν με τον τρόπο σου. Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, κρατάς τη θέση αυτοάμυνας καθώς δεν ξέρεις ποτέ πώς λήγει μία φασαρία. Σίγουρα τόσο στη δύσκολη όσο και την ευκολότερη στιγμή, όλα σχετίζονται με την αντίληψη. Όταν εκτονώνεσαι μέσω της προπόνησης είσαι πάντα πιο ψύχραιμος και ήρεμος σαν χαρακτήρας».
Τι πρόγραμμα ακολουθεί ένας αθλητής του επιπέδου σου;
«Δύο προπονήσεις, μπορεί τρέξιμο το πρωί, μετά γυμναστήριο ή σπάρινγκ. Σίγουρα πολλή ξεκούραση και καλό φαγητό, χρειάζονται και συμπληρώματα διατροφής εξαιτίας συμπληρωμάτων καθώς καταπονείται ο οργανισμός.
Εγώ εργάζομαι σε μία αμερικανική κατασκευαστική εταιρεία για κρουαζιερόπλοια. Κάποιες φορές φεύγω λείποντας από τη βάση μου για μέρες. Προσπαθώ να βρίσκω την ισορροπία και είμαι από τους μαχητές που μπορεί να μπουν κάνοντας έναν αγώνα όπου θα χάσουν αλλά θα μείνουν ευχαριστημένοι καθώς τα έδωσαν όλα. Το προτιμώ από το να κερδίσω έναν αθλητή αντάξιο και να νιώθω μέσα μου ότι δεν είχα καλή απόδοση.
Το σωστό αποτέλεσμα είναι το παν για τους αθλητές, αυτό δεν τους κόβει ποτέ τα φτερά. Προσωπικά σε επαγγελματικό επίπεδο έχω 26 αγώνες με 24 νίκες και δύο ήττες. Εδώ οι κορυφαίοι του είδους έχουν ηττηθεί, και η ήττα είναι χρήσιμη καθώς σε ξυπνάει».
Τα μαχητικά αθλήματα, μεταξύ αυτών και η πυγμαχία, θεωρούνται σκληρά, για κάποιους πολύ βίαια. Τι θα έλεγες σε κάποιον γονέα που φοβάται να γράψει το παιδί του σε ένα ανάλογο σπορ;
«Θα τους ενημέρωνα ότι έτσι μπορούν να κάνουν ένα πολύ καλό δώρο στο παιδί τους. Θα έχτιζε πέραν από τη σωματική διάπλαση, και έναν ακέραιο χαρακτήρα με αρχές. Επίσης μιλάμε για άθλημα όπου έχει πολύ λιγότερους τραυματισμούς απ' όσους φαντάζεται. Πάντα ωστόσο μιλάμε για αγώνα μάχης αλλά και κάποιος που το κάνει σαν χόμπι, παίρνει ψυχικά αποθέματα μέσω της προπόνησης, διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα του.
Εγώ έχασα τον πατέρα μου σε μικρή ηλικία, έπρεπε να γίνω σκληρός και μέσα από αυτή την κατάσταση διαμόρφωσα τον χαρακτήρα μου αλλά όταν κάποιος με γνωρίσει, έχει μία διαφορετική οπτική για το τι άνθρωπος είμαι. Όλα τα μαχητικά έχουν σώσει παιδιά από πολύ λάθος πρότυπα. Σε κρατούν μακριά από οτιδήποτε μπορεί να μειώσει την ικανότητά σου σαν αθλητής».
Κλείνοντας, τι να περιμένουμε στη συνέχεια;
«Σίγουρα θα ξαναμιλήσουμε και θα κατέχω τη ζώνη. Όταν την πάρω θα κοιτάξω μετά ν' ασχοληθώ με εξωτερικό...».
Πηγή: www.voria.gr
#SerresParatiritis
