Μέσα στις αξιόλογες κυκλοφορίες του περασμένου χρόνου είναι και αυτή της Μικρασιατικής σπίθας. Ένα συλλογικό έργο που μας περιγράφει τα 100 χρόνια από τη  Μικρασιατική καταστροφή και τα 50 χρόνια από την ίδρυση της Αδελφότητας Μικρασιατών «ο Άγιος Πολύκαρπος» Ν. Σερρών. 

Υπεύθυνος της έκδοσης  είναι ο Σωκράτης Κοτζάογλου όπου είναι και ο πρόεδρος  της Αδελφότητας Μικρασιατών «ο Άγιος Πολύκαρπος». Αποτελεί μια προσπάθεια συλλογική για την έκδοση του βιβλίου από τους Σερραίους Μικρασιάτες  για την ιδιαίτερη ιστορία τους. 

Αξιοσημείωτες είναι οι αναφορές στους  πρόσφυγες του ‘22 στις Σέρρες με την εξής θεματολογία: 

-Πτυχές της αστικής και παραμεθόριας εγκατάστασης:

                                                         
Εμπρός λοιπόν για τις Σέρρες… τη φωλιά Βιθυνών», έγραφε σκιαγραφώντας το προσφυγικό αποτύπωμα της πόλης η Ελένη Γλύκατζη, τον Αύγουστο του 1953. Συνεργάτιδα του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, στάλθηκε στη Μακεδονία από τη Μέλπω Μερλιέ, ιδρύτρια και ψυχή του Κέντρου, για συναντήσει πρόσφυγες της Καππαδοκίας και της Βιθανίας και να συλλέξει υλικό (μαρτυρίες και μνήμες) για τη ζωή των κοινοτήτων τους στη Μικρά Ασία. 

Πρώτος σταθμός της το χωριό Δημητρίτση και από εκεί στην πόλη των Σερρών, για να συναντήσει Βιθανούς πληροφορητές, αφού Καππαδόκες δεν υπήρχαν παρά ελάχιστοι, μόνο από τη Νίγδη και την Καισάρεια. 
 

Μες στους προσφυγικούς συνοικισμούς των Βιθυνών, λοιπόν το οδοιπορικό της Ελένης Γλύκατζη. Περιγράφει μια πόλη με συνοικισμούς-μικρογραφίες του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Συναντά πρόθυμους πληροφορητές στον συνοικισμό Αγία Σοφία, πίσω από τα καπνεργοστάσια και έξω από την πόλη των Σερρών, και στα Νέα Κιουπλία, μεγάλο συνοικισμό νότια της πόλης «με ωραία δίπατα σπίτια και πολλά νερά».

Το εικονογραφικό στίγμα των προσφυγικών συνοικισμών μας δίνει την αφορμή να επιστρέψουμε στην εποχή την ένταξη των προσφύγων, τις δεκαετίες του 20’ και του ´30.     

                                                  

Υ.Γ.Θα ακολουθήσουν κι άλλες δημοσίευεσεις από την έκδοση της Μικρασιατικής σπίθας