ΚΟΣΜΟΣ
Γάζα και Ισραήλ: Ένας Πόλεμος Χωρίς Δικαιολογία
Όταν οι κυβερνήσεις συγκρούονται, το αίμα χύνεται από τον άμαχο πληθυσμό
Όταν οι κυβερνήσεις συγκρούονται, το αίμα χύνεται από τον άμαχο πληθυσμό
Η πραγματικότητα σήμερα
Το 2025 βρίσκει τη Μέση Ανατολή ξανά στο ίδιο αιματοβαμμένο μονοπάτι. Ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και της Χαμάς στη Λωρίδα
της Γάζας συνεχίζεται με αμείωτη σφοδρότητα, αφήνοντας πίσω του συντρίμμια, πένθος και αναρίθμητους αμάχους νεκρούς.
Παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι – άνθρωποι που δεν φέρουν καμία ευθύνη για τις αποφάσεις των πολιτικών ή των εξτρεμιστικών
οργανώσεων – πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα.
Μιλάμε για "στρατιωτικές επιχειρήσεις", όμως το αποτέλεσμα είναι ίδιο με τον πόλεμο: καταστροφή, θάνατος, και μια ανθρωπότητα
που δείχνει να έχει ξεχάσει την ίδια της την αξία. Οι λέξεις αλλάζουν, για να ακούγονται καλύτερα στις οθόνες και τα δελτία
ειδήσεων, όμως η πραγματικότητα δεν ωραιοποιείται. Πόλεμος είναι. Και κάθε πόλεμος είναι αποτυχία.
Το Ισραήλ επικαλείται λόγους ασφάλειας. Η Χαμάς μιλά για αντίσταση. Όμως δεν υπάρχει λόγος ή στόχος που να δικαιολογεί τα παιδικά
κορμιά στα χαλάσματα, τα νοσοκομεία χωρίς ρεύμα, τους ανθρώπους που σκάβουν με τα χέρια τους για να βρουν ζωντανούς. Κανένας δεν
έχει το δίκιο με το μέρος του, όταν η συνέπεια είναι τέτοια καταστροφή.
Ισραήλ και Παλαιστίνη: Ανάμεσα στον φόβο και την απόγνωση
Το Ισραήλ είναι ένα κράτος που ζει με την απειλή της τρομοκρατίας και τη διαρκή ανάγκη να υπερασπίζεται τα σύνορά του. Η Παλαιστίνη
είναι ένας λαός που ζει επί δεκαετίες χωρίς ελευθερία και χωρίς μέλλον. Οι κυβερνήσεις και των δύο πλευρών παίρνουν αποφάσεις, αλλά
το τίμημα το πληρώνει πάντα ο απλός κόσμος – από όλες τις πλευρές.
Η Χαμάς, μια εξτρεμιστική οργάνωση, δρα από μέσα στη Γάζα, χρησιμοποιώντας τον άμαχο πληθυσμό ως κάλυψη και εργαλείο πολιτικής πίεσης.
Δεν αντιπροσωπεύει τον λαό της Γάζας, αλλά τον εκθέτει σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο.
Το Ισραήλ, με την υπεροπλία του, απαντά συχνά με μαζικούς βομβαρδισμούς που δεν ξεχωρίζουν μαχητές από πολίτες. Και αυτό δεν μπορεί να
δικαιολογηθεί. Όποιος και αν είναι ο στόχος, η έκταση της καταστροφής στη Γάζα σήμερα δεν είναι αποδεκτή από καμία ηθική ή ανθρώπινη
σκοπιά.
Δεν μπορούμε – και δεν πρέπει – να βλέπουμε τον πόλεμο ως φυσιολογική συνέχεια των πολιτικών διαφορών. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε ότι μια
ολόκληρη περιοχή εξαφανίζεται κάτω από βόμβες, στο όνομα της "ασφάλειας" ή της "αντίστασης".
Επίλογος: Ούτε με το ένα, ούτε με το άλλο – μόνο με τον άνθρωπο
Αυτό το κείμενο δεν παίρνει το μέρος κανενός. Γιατί όταν σκοτώνονται άμαχοι, όταν καταρρέουν σχολεία, όταν παιδιά μεγαλώνουν μέσα στα ερείπια,
δεν υπάρχει σωστή πλευρά. Υπάρχει μόνο λάθος τρόπος. Ο κόσμος δεν μπορεί να συνεχίσει να θεωρεί "κανονικό" το να βλέπει νεκρούς κάθε μέρα στις
ειδήσεις. Δεν γίνεται να δικαιολογούνται τέτοιες πράξεις, ανεξάρτητα από το ποιος τις ξεκίνησε ή γιατί.Η ευθύνη των κυβερνήσεων είναι τεράστια.
Αλλά ακόμα μεγαλύτερη είναι η ευθύνη όλων μας να απαιτούμε ειρήνη, δικαιοσύνη και προστασία της ανθρώπινης ζωής. Και ειδικά για τη Γάζα, που
υπομένει το μεγαλύτερο βάρος αυτής της τραγωδίας, ο κόσμος οφείλει να δείξει ότι νοιάζεται – όχι για να κατηγορήσει, αλλά για να σταματήσει τον
πόνο.
Γιατί κάθε ζωή μετράει. Και κάθε θάνατος που μπορούσε να αποφευχθεί, μας βαραίνει όλους.
Α.Σπ.
Το 2025 βρίσκει τη Μέση Ανατολή ξανά στο ίδιο αιματοβαμμένο μονοπάτι. Ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και της Χαμάς στη Λωρίδα
της Γάζας συνεχίζεται με αμείωτη σφοδρότητα, αφήνοντας πίσω του συντρίμμια, πένθος και αναρίθμητους αμάχους νεκρούς.
Παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι – άνθρωποι που δεν φέρουν καμία ευθύνη για τις αποφάσεις των πολιτικών ή των εξτρεμιστικών
οργανώσεων – πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα.
Μιλάμε για "στρατιωτικές επιχειρήσεις", όμως το αποτέλεσμα είναι ίδιο με τον πόλεμο: καταστροφή, θάνατος, και μια ανθρωπότητα
που δείχνει να έχει ξεχάσει την ίδια της την αξία. Οι λέξεις αλλάζουν, για να ακούγονται καλύτερα στις οθόνες και τα δελτία
ειδήσεων, όμως η πραγματικότητα δεν ωραιοποιείται. Πόλεμος είναι. Και κάθε πόλεμος είναι αποτυχία.
Το Ισραήλ επικαλείται λόγους ασφάλειας. Η Χαμάς μιλά για αντίσταση. Όμως δεν υπάρχει λόγος ή στόχος που να δικαιολογεί τα παιδικά
κορμιά στα χαλάσματα, τα νοσοκομεία χωρίς ρεύμα, τους ανθρώπους που σκάβουν με τα χέρια τους για να βρουν ζωντανούς. Κανένας δεν
έχει το δίκιο με το μέρος του, όταν η συνέπεια είναι τέτοια καταστροφή.
Ισραήλ και Παλαιστίνη: Ανάμεσα στον φόβο και την απόγνωση
Το Ισραήλ είναι ένα κράτος που ζει με την απειλή της τρομοκρατίας και τη διαρκή ανάγκη να υπερασπίζεται τα σύνορά του. Η Παλαιστίνη
είναι ένας λαός που ζει επί δεκαετίες χωρίς ελευθερία και χωρίς μέλλον. Οι κυβερνήσεις και των δύο πλευρών παίρνουν αποφάσεις, αλλά
το τίμημα το πληρώνει πάντα ο απλός κόσμος – από όλες τις πλευρές.
Η Χαμάς, μια εξτρεμιστική οργάνωση, δρα από μέσα στη Γάζα, χρησιμοποιώντας τον άμαχο πληθυσμό ως κάλυψη και εργαλείο πολιτικής πίεσης.
Δεν αντιπροσωπεύει τον λαό της Γάζας, αλλά τον εκθέτει σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο.
Το Ισραήλ, με την υπεροπλία του, απαντά συχνά με μαζικούς βομβαρδισμούς που δεν ξεχωρίζουν μαχητές από πολίτες. Και αυτό δεν μπορεί να
δικαιολογηθεί. Όποιος και αν είναι ο στόχος, η έκταση της καταστροφής στη Γάζα σήμερα δεν είναι αποδεκτή από καμία ηθική ή ανθρώπινη
σκοπιά.
Δεν μπορούμε – και δεν πρέπει – να βλέπουμε τον πόλεμο ως φυσιολογική συνέχεια των πολιτικών διαφορών. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε ότι μια
ολόκληρη περιοχή εξαφανίζεται κάτω από βόμβες, στο όνομα της "ασφάλειας" ή της "αντίστασης".
Επίλογος: Ούτε με το ένα, ούτε με το άλλο – μόνο με τον άνθρωπο
Αυτό το κείμενο δεν παίρνει το μέρος κανενός. Γιατί όταν σκοτώνονται άμαχοι, όταν καταρρέουν σχολεία, όταν παιδιά μεγαλώνουν μέσα στα ερείπια,
δεν υπάρχει σωστή πλευρά. Υπάρχει μόνο λάθος τρόπος. Ο κόσμος δεν μπορεί να συνεχίσει να θεωρεί "κανονικό" το να βλέπει νεκρούς κάθε μέρα στις
ειδήσεις. Δεν γίνεται να δικαιολογούνται τέτοιες πράξεις, ανεξάρτητα από το ποιος τις ξεκίνησε ή γιατί.Η ευθύνη των κυβερνήσεων είναι τεράστια.
Αλλά ακόμα μεγαλύτερη είναι η ευθύνη όλων μας να απαιτούμε ειρήνη, δικαιοσύνη και προστασία της ανθρώπινης ζωής. Και ειδικά για τη Γάζα, που
υπομένει το μεγαλύτερο βάρος αυτής της τραγωδίας, ο κόσμος οφείλει να δείξει ότι νοιάζεται – όχι για να κατηγορήσει, αλλά για να σταματήσει τον
πόνο.
Γιατί κάθε ζωή μετράει. Και κάθε θάνατος που μπορούσε να αποφευχθεί, μας βαραίνει όλους.
Α.Σπ.
#SerresParatiritis
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
