Όταν τα Δ.Σ. του Απόλλωνα και του Ηρακλή αποφάσισαν να διαπραγματευθούν την ενοποίησή τους, όρισαν από 9 εκπροσώπους τους το καθένα, με την εντολή να προχωρήσουν στην ενοποίηση και να αποτελέσουν το ιδρυτικό Δ.Σ. του νέου Σωματείου με διετή θητεία. Οι 18 εκπρόσωποι των δύο ομάδων, αφού πραγματοποίησαν 24 συνελεύσεις, συμφώνησαν σε όλα και δημιούργησαν έναν νέο σύλλογο, τον Πανσερραϊκό. Πρώτος Πρόεδρος του Πανσερραϊκού ήταν ο Ευάγγελος Χατζηαθανασιάδης με Αντιπρόεδρο τον Γιώργο Πεχλιβανίδη. Ως χρώματα του συλλόγου επιλέχθηκαν το κόκκινο και το άσπρο, τα οποία συμβόλιζαν τη μεγάλη δύναμη που θα προέκυπτε από αυτήν την ιστορική συγχώνευση. Για σήμα επιλέχθηκε ο Λέων της Αμφίπολης. Η ίδρυση του Πανσερραϊκού χαιρετίσθηκε με ενθουσιασμό από τους φιλάθλους όλου του Νομού Σερρών, αλλά, και από τους απανταχού διαμένοντες Σερραίους. Η αφομοίωση των φιλάθλων του Πανσερραϊκού υπήρξε ολοκληρωτική, ξεχάσθηκαν οι αντιδικίες των φιλάθλων του Απόλλωνα και του Ηρακλή και όλοι οι φίλαθλοι ενωμένοι στήριξαν την ομάδα στη λαμπρή πορεία της.
 
Ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανίκος, μέλος του πρώτου Δ.Σ. του Πανσερραϊκού, συμπεριέλαβε με κάθε λεπτομέρεια όλα τα γεγονότα που οδήγησαν στην ίδρυση του νέου συλλόγου στο Χρονικό της Ίδρυσης του Πανσερραϊκού (2000). Ας διαβάσουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα: 
    
         «Το Σερραϊκό ποδόσφαιρο, εκπροσωπούμενο από τους Συλλόγους "ΟΡΦΕΑ", "ΗΡΑΚΛΗ" και "ΑΠΟΛΛΩΝΑ", γνώρισε μεγάλη άνθηση αμέσως μετά τη βουλγαρική κατοχή. Ήταν γνήσιο ερασιτεχνικό και υπαγόταν στην Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ανατολικής Μακεδονίας, η οποία περιελάμβανε τους Νομούς Σερρών, Δράμας και Καβάλας. Επίσης, η ίδρυση Αθλητικών Συλλόγων στα χωριά του Νομού Σερρών έδωσε νέα άνθηση στην εξέλιξη του ποδοσφαίρου και συντέλεσε στην ίδρυση της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Σερρών, η οποία πλέον ανέλαβε τη διεξαγωγή των τοπικών πρωταθλημάτων όλων των κατηγοριών.

          Σταθμό στην παραπέρα εξέλιξη του Σερραϊκού ποδοσφαίρου απετέλεσε η εκ μέρους της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ) καθιέρωση των πρωταθλημάτων A΄ και Β΄ Εθνικής Κατηγορίας. Αυτός ο νέος θεσμός έδωσε την ευκαιρία, κυρίως στα δύο Σωματεία "ΗΡΑΚΛΗΣ" και "ΑΠΟΛΛΩΝ", να διακριθούν στο πρωτάθλημα της Β΄ ΕΘΝΙΚΗΣ, αλλά και στους ασχολουμένους με το ποδόσφαιρο την εποχή εκείνη (10/ετία του 1960) να συλλάβουν την ιδέα της ενοποίησης των ποδοσφαιρικών δυνάμεων της πόλης των Σερρών, που μέχρι τότε υπέφερε από τον κατακερματισμό, την έντονη και πολλές φορές εχθρική αντιπαλότητα, αλλά και από την άγρια λεηλασία των ταλέντων της από τα μεγάλα σωματεία του Κέντρου.

          Οι ονειροπόλοι της ενοποίησης του ποδοσφαιρικού δυναμικού των Σερρών είχαν να αντιμετωπίσουν ισχυρές αντιρρήσεις από τους φανατικούς οπαδούς των δύο Συλλόγων, που έβλεπαν με καχυποψία τις κινήσεις ενοποίησης και δεν συνελάμβαναν τα μηνύματα των καιρών, που έδειχναν ότι αργά ή γρήγορα θα προχωρούσαμε στον ημιεπαγγελματισμό και αργότερα στον αμιγή  επαγγελματισμό του ποδοσφαίρου, όπως είχε γίνει πριν από πολλές δεκαετίες στην Ευρώπη. Ωστόσο, η ιδέα της ενοποίησης καλλιεργείτο μεθοδικά στις τάξεις των οπαδών των δύο μεγάλων, τότε, Συλλόγων της πόλης των Σερρών "ΗΡΑΚΛΗ" και "ΑΠΟΛΛΩΝΑ" και χρειαζόταν ένας σπινθήρας για να φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τους δύο Συλλόγους.

          Και πράγματι ο σπινθήρας για το ξεκίνημα της ίδρυσης του "ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ" δόθηκε στους υποστηρικτές της ενοποίησης του Σερραϊκού Ποδοσφαίρου τον Ιούνιο 1964 στο Γήπεδο της Κατερίνης κατά τη συνάντηση Β΄ Εθνικής κατηγορίας μεταξύ του "ΗΡΑΚΛΗ" Σερρών και των "ΦΙΛΙΠΠΩΝ" Καβάλας, ο νικητής της οποίας θα προκρινόταν για τον τελικό της ανόδου στην Α΄ Εθνική κατηγορία. Η συνάντηση αυτή έγινε η αφορμή να υλοποιηθεί η συναδέλφωση των Σερραίων Φιλάθλων ανεξαρτήτως σωματειακών τους προτιμήσεων. Πραγματοποιήθηκε λοιπόν μία μεγαλειώδης έξοδος των Σερραίων Φιλάθλων προς την Κατερίνη, την οποία κυριολεκτικά κατέλαβον, με κροτίδες δε και ροκάνες, σφυρίχτρες και πανώ εδημιούργησαν μια πολεμική ατμόσφαιρα. Οι Κατερινιώτες τα είχαν χαμένα. Πάνω από 2.000 φίλαθλοι με Λεωφορεία, φορτηγό, ιδιωτικά αυτοκίνητα και με μοτοσυκλέτες κορνάριζαν δαιμονισμένα στο κέντρο της Κατερίνης και αποβίβαζαν τους φιλάθλους, που έκαναν ό,τι τους περνούσε από το μυαλό τους, για να διαδηλώσουν την αγάπη τους για το Σερραϊκό ποδόσφαιρο. Αντίθετα, από την Καβάλα είχε έλθει μόνο ένα (1) λεωφορείο με 50-60 φιλάθλους των "ΦΙΛΙΠΠΩΝ", οι οποίοι έμειναν άφωνοι μπροστά στη Σερραϊκή καταιγίδα.
          Το απόγευμα στα γήπεδα της Κατερίνης έγινε ο αγώνας με απόλυτη εδαφική και τεχνική υπεροχή του "ΗΡΑΚΛΗ" Σερρών, που έπαιζε τους "ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ" Καβάλας κυριολεκτικά, μονότερμα. Ήταν δε τόση η υπεροχή του "ΗΡΑΚΛΗ" και τόσες οι χαμένες ευκαιρίες για τέρμα, που δεν θα εκρίνετο υπερβολικό αν ο αγώνας τελείωνε με σκορ 4-0 υπέρ του "ΗΡΑΚΛΗ". Ωστόσο η μπάλα δεν έμπαινε, κατά την ποδοσφαιρική ορολογία. Αντίθετα λειτούργησε ο "άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου", που σε τέτοιες περιπτώσεις, θέλει να τιμωρείται η Ομάδα η οποία άστοχα υπερέχει. Έτσι, προς το τέλος του αγώνα και ενώ ο "ΗΡΑΚΛΗΣ" είχε αντίθετο τον άνεμο, ένας αμυντικός των "ΦΙΛΙΠΠΩΝ" έκαμε μία "τυφλή" απόκρουση στην περιοχή τους και η μπάλα πήρε ύψος προς την περιοχή του "ΗΡΑΚΛΗ". Όλα έδειχναν ότι η μπάλα θα καταλήξει άουτ (εκτός παιδιάς), ο δε τερματοφύλακας του "ΗΡΑΚΛΗ" Βλαχόπουλος, που ήταν έξω από την εστία του, δεν φάνηκε να ανησυχεί. Όμως, κατά τρόπο πολύ περίεργο, η μπάλα διέγραψε μία τροχιά απότομης καθόδου, ίσως διότι στο σημείο εκείνο είχε διακοπή ανέμου, με αποτέλεσμα να μπει στο "παραθυράκι" της εστίας του Βλαχόπουλου, που απεγνωσμένα προσπάθησε να γυρίσει πίσω και να αποκρούσει. Οι φίλαθλοι πάγωσαν και, πικραμένοι από την άδικη ήττα, πήραν τον δρόμο της επιστροφής.
           Όμως, όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο, η ήττα αυτή του "ΗΡΑΚΛΗ" συνετέλεσε στην επακολουθήσασα ίδρυση του "ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ". Διότι αν ο "ΗΡΑΚΛΗΣ" νικούσε και ανέβαινε στην Α΄ Εθνική κατηγορία, πολύ δύσκολα θα έστεργαν στην ενοποίηση οι οπαδοί του. Έτσι η ήττα αυτή σφυρηλάτησε την ιδέα της ενοποίησης του Σερραϊκού ποδοσφαίρου για να κατακτήσει παραπέρα την άνοδό του στην Α΄ Εθνική κατηγορία.

Η ίδρυση του "ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ"

          Κατά μήνα Ιούνιο 1964 τα Δ.Σ. του "ΗΡΑΚΛΗ" και του "ΑΠΟΛΛΩΝΑ" αποφάσισαν να διαπραγματευθούν την ενοποίησή τους και προς τούτο όρισαν από 9 εκπροσώπους τους το καθένα, με την εντολή να προχωρήσουν στην ενοποίηση και να αποτελέσουν το ιδρυτικό Δ.Σ. του νέου Σωματείου με διετή θητεία, ώστε να εδραιωθεί και κατόπιν να κάμει τις πρώτες αρχαιρεσίες για ανανέωση της διοίκησης, διότι κρίθηκε η διετία αυτή αναγκαία για να επέλθει η πλήρης αφομοίωση των φιλάθλων δύο άλλοτε αντιμαχόμενων Σωματείων.

          Οι 18 που ορίσθηκαν για το σκληρό και επίπονο έργο των διαπραγματεύσεων και της ίδρυσης του "ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ", οι οποίοι και θα αποτελούσαν και το πρώτο Δ.Σ. του, ήσαν οι εξής:
 
A: Από τον ΗΡΑΚΛΗ:
1) Ευάγγελος Χατζηαθανασιάδης, Βιομήχανος
2) Γεώργιος Ν. Παπανίκος, Δικηγόρος
3) Θεόδωρος Αθανασιάδης, Εργολάβος ΔΕ
4) Απόστολος Καλαϊτζής, Καθηγητής
5) Αλέξανδρος Μοσχόπουλος, Αρτοποιός
6) Παναγιώτης Μασούρας, Υπάλληλος ΟΤΕ
7) Ανέστης Κολοβός, Δημόσιος Υπάλληλος
8) Ιωάννης Σιβάς (Γιαννακός), Έμπορος
9) Γεώργιος Χρηστίδης, Φαρμακοποιός

Β: Από τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ:
1) Γεώργιος Πεχλιβανίδης, Ιατρός
2) Γεώργιος Κοσιτζίδης, Δικηγόρος
3) Ιωάννης Φλόκας, Δημ. Υπάλληλος
4) Ιωάννης Ψιμόπουλος, Έμπορος
5) Γεώργιος Τσεσμετζής, Δημ. Υπάλληλος
6) Γεώργιος Χατζηκωνσταντινίδης, Δημ. Υπάλληλος
7) Ζωίδης Αγοραστός, Υγειον. Υπάλληλος
8) Δημήτριος Ωρολογάς, Λογιστής
9) Θεόδωρος Ψιμόπουλος, Γεωπόνος

          Η παραπάνω Επιτροπή πραγματοποίησε 24 συνεδριάσεις, μερικές των οποίων παρατάθηκαν και πέραν του μεσονυκτίου, γινόντουσαν δε στα Εντευκτήρια των δύο Συλλογών και μερικές φορές στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου με την ευγενή φιλοξενία του τότε Δημάρχου και αργότερα προέδρου του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ αείμνηστου Νίκου Μουταφτσή. Οι φίλαθλοι των δύο Συλλόγων με έντονη την αγωνία περίμεναν τη λήξη κάθε συνεδρίασης της Επιτροπής, για να ακούσουν το ευχάριστο άγγελμα, καθήμενοι οι μεν Ηρακληδείς στο στέκι του "Τίτου", δηλαδή στο πεζοδρόμιο που τώρα είναι η οικοδομή του Επιμελητηρίου, οι δε Απολλωνιστές στο στέκι του "Μποχώρη", όπου τώρα είναι η στοά "Χορταρά". Είχαν συμφωνηθεί σχεδόν όλες οι λεπτομέρειες και είχε απομείνει το θέμα του ορισμού του προέδρου. Η καθυστέρηση της συμφωνίας οφείλονταν στην επιμονή μερικών να ορισθεί ως Πρόεδρος εξωποδοσφαιρικός μεν, αλλά με πολιτικές προσβάσεις. Τελικά επικράτησε η γνώμη ότι ο Πρόεδρος θα πρέπει να είναι γνώστης των ποδοσφαιρικών πραγμάτων, να πιστεύει στις εξελίξεις που διαγράφονται στον ποδοσφαιρικό ορίζοντα με τη σίγουρη πορεία προς τον ημιεπαγγελματισμό και στον αμιγή επαγγελματισμό και επί πλέον να έχει και οικονομική επιφάνεια, διότι στις επικείμενες μεταγραφές θα χρειαζόταν φερεγγυότητα υπογραφών για σημαντικά ποσά. Έτσι η τελική συμφωνία και για το θέμα του Προέδρου επήλθε την προπαραμονή της λήξης της προθεσμίας των μεταγραφών, δηλαδή κυριολεκτικά στο παραπέντε. Η ιστορική αυτή συμφωνία επήλθε στα Εντευκτήρια του Ηρακλή, που λειτουργούσαν στο μεσοπάτωμα του κινηματογράφου ΑΣΤΕΡΙΑ, όπου τώρα στεγάζεται το σκακιστικό τμήμα της ΔΕΠΚΑ. Η τελική συμφωνία περιείχε τους εξής όρους:

1) Το νέο ποδοσφαιρικό Σωματείο θα έφερε τον τίτλο "Μ.Γ.Σ. ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ" με χρώματα στολής το ΚΟΚΚΙΝΟ και το ΑΣΠΡΟ, ώστε να μην έχει σχέση ή ομοιότητα με τα χρώματα των συγχωνευομένων
Σωματείων (ΗΡΑΚΛΗΣ Γαλάζιο - Άσπρο και ΑΠΟΛΛΩΝ Κίτρινο - Μαύρο) και έμβλημα τον Λέοντα της Αμφίπολης.

2) Με απόφαση της Γ.Σ. των Μελών του ΗΡΑΚΛΗ και έγκριση του Πρωτοδικείου θα εγίνετο η τροποποίηση του Καταστατικού του, ώστε να μετονομασθεί ο Σύλλογος από Γ.Σ. ΗΡΑΚΛΗΣ σε Μ.Γ.Σ. ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ με τα παραπάνω χρώματα στολής και έμβλημα.

3) Με απόφαση της Γ.Σ. των μελών του ΑΠΟΛΛΩΝΑ και έγκριση του Πρωτοδικείου θα εγίνετο η τροποποίηση του Καταστατικού του, ώστε να μετονομασθεί ο Α.Σ. ΑΠΟΛΛΩΝ σε Α.Σ. ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ με χρώματα στολής το ΠΡΑΣΙΝΟ και το ΑΣΠΡΟ.

4) Θα διατηρούνταν στον ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟ οι προπονητές των ενοποιούμενων Σωματείων Αντώνιος Γεωργιάδης του ΗΡΑΚΛΗ και Αλέκος Βόγας του ΑΠΟΛΛΩΝΑ, οι οποίοι και θα έκαμαν την επιλογή των
ποδοσφαιριστών του ΗΡΑΚΛΗ που θα παρέμειναν σαν ποδοσφαιριστές του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ, ενώ οι υπόλοιποι θα μετεγράφονταν στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ σαν ποδοσφαιριστές του ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ. Επίσης, θα έκαμαν την επιλογή των ποδοσφαιριστών του ΑΠΟΛΛΩΝΑ που θα μετεγράφονταν στον ΗΡΑΚΛΗ για να ενσωματωθούν σαν ποδοσφαιριστές του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ, ενώ οι υπόλοιποι θα παρέμειναν στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ σαν ποδοσφαιριστές του ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ.

5) Τέλος, συμφωνήθηκε η κατανομή αξιωμάτων του πρώτου Δ.Σ. του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ, που θα διοικούσε τον Σύλλογο για μία διετία, ως εξής, με την παρατήρηση ότι τα υπόλοιπα Μέλη της Επιτροπής θα μετείχαν στο Δ.Σ. σαν απλά Μέλη της διοίκησης, δηλαδή:

- ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευάγγελος Χατζηαθανασιάδης (Η)
- ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γεώργιος Πεχλιβανίδης (Α)
- ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Ιωάννης Φλόκας (Α)
- ΕΦΟΡΟΣ: Ιωάννης Ψιμόπουλος (Α)
- ΤΑΜΙΑΣ: Ανέστης Κολοβός (Η)
- ΓΕΝ. ΑΡΧΗΓΟΣ: Γεώργιος Χρηστίδης (Η)

         Στη συνέχεια με καταπληκτική ταχύτητα και επιμέλεια έγιναν αμέσως οι μεταγραφές των ποδοσφαιριστών, όπως αναφέραμε παραπάνω, εμπρόθεσμα και νομότυπα, καθώς και οι Γεν. Συνελεύσεις των Μελών των δύο ενοποιηθέντων Σωματείων, στις οποίες αποφασίσθηκαν οι τροποποιήσεις των καταστατικών τους, η μετονομασία τους κ.λπ., η έγκριση από το Πρωτοδικείο και η ανακοίνωση στις υπερκείμενες Αρχές. Για την ιστορία αναφέρομε ότι η σύσταση του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ εγκρίθηκε με την υπ’ αριθμ. 459/1964 απόφαση του Πρωτοδικείου Σερρών.

 
Η άνοδος του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ στην Α΄ Εθνική
 
          Η ίδρυση του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ χαιρετίσθηκε με ενθουσιασμό από τους φιλάθλους όλου του Νομού Σερρών, αλλά, και από τους απανταχού διαμένοντες Σερραίους. Η αφομοίωση των φιλάθλων του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ υπήρξε ολοκληρωτική, ξεχάσθηκαν οι παλιές αντιδικίες και ενωμένοι οι φίλαθλοι στο ίνδαλμά τους αποτέλεσαν το μεγάλο δυναμικό για την λαμπρή πορεία του. Από την άλλη πλευρά, η πληρότητα της ενοποίησης του ποδοσφαιρικού δυναμικού των δύο ενοποιηθέντων Σωματείων εδημιούργησε ένα ιδανικό σύνολο ποδοσφαιρικής Ομάδος, που προκάλεσε τον θαυμασμό των φίλων του ποδοσφαίρου ανά το Πανελλήνιο για την τεχνική του κατάρτιση και το μοντέρνο για την εποχή εκείνη παιχνίδι του με το σύστημα 4-2-4, για το οποίο και απέσπασε τα συγχαρητήρια του πρώτου διδάξαντος το σύστημα αυτό Γιουγκοσλάβου προπονητή τότε του Παναθηναϊκού Στεφάν Μπόμπεκ. Οι φίλαθλοι ξετρελαμένοι από την ωραία Ομάδα που έκτιζε ο ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ έτρεχαν στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών ακόμη και στις απογευματινές προπονήσεις της Ομάδος. Και όταν το φθινόπωρο 1964 άρχισε το πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής Κατηγορίας ο ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ έκαμε θριαμβευτική πορεία, αρκεί να υπενθυμίσω ότι στον πρώτο γύρο τερμάτισε αήττητος μέσα - έξω με μία μόνη ισοπαλία 1-1 μέσα στη Δράμα με τον ΑΡΗ Δράμας λόγω λάσπης στον αγωνιστικό χώρο μέχρι τον αστράγαλο, που δεν επέτρεψε στους παίκτες να αναπτύξουν τις αρετές τους και να παίξουν ποδόσφαιρο μέσα στη λασπομαχία.
Ιδιαίτερη αίσθηση είχε προκαλέσει η ανωτερότητα του Πανσερραϊκού στους μόνιμους αντιπάλους μας στο ποδόσφαιρο φιλάθλους της Καβάλας με τις νίκες του μέσα στην Καβάλα επί της ΑΕΚ με 4-0, των ΦΙΛΙΠΠΩΝ με 3-0 και του ΗΡΑΚΛΗ με 2-0. Ειδικά στο παιχνίδι με τον ΗΡΑΚΛΗ, που ήταν ισχυρότατος τότε και με τους φανατικότερους οπαδούς μέσα στην Καβάλα, οι Σερραίοι φίλαθλοι του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ έκαμαν μία μεγαλειώδη εκστρατεία και κατέλαβαν το γήπεδο της Καβάλας, πράγμα που επί πολλές μέρες σχολιαζόταν σαν παράδειγμα προς μίμηση για την ενοποίηση και του Καβαλιώτικου ποδοσφαίρου.
             Έτσι, με την ξέφρενη πορεία του ο ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ ανήλθε πανηγυρικά στην A΄ Εθνική κατηγορία, στην οποία, αγωνίστηκε από την περίοδο 1965-66 με λαμπρές εμφανίσεις, που προκάλεσαν τον θαυμασμό των φιλάθλων όλων των διαγωνιζομένων στην A΄ Εθνική Κατηγορία Σωματείων, αλλά και τα κολακευτικά σχόλια του αθλητικού τύπου. Αυτό το επίτευγμα οφείλονταν στην άψογη και αρμονική συνεργασία Διοίκησης, Τεχνικής ηγεσίας, αλλά και στην συμπαράσταση των φιλάθλων, που ανταμείφθηκαν πλήρως, αφού ο ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ τους έδωσε την ευκαιρία να χαρούν το πέρασμα όλων των κορυφαίων Ομάδων από το Γήπεδο των Σερρών.
          Ως εδώ μπορούμε να ομιλούμε για το γνήσιο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και τη γοητεία της "φανέλλας", που συγκινούσε τις καρδιές των φιλάθλων, αλλά και των ποδοσφαιριστών. Διότι αμέσως μετά την ίδρυση του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ ιδρύθηκε και η Ένωση Σωματείων Αμειβομένων ποδοσφαιριστών (Ε.Σ.Α.Π.) με την οποία καθιερώθηκε το ημιεπαγγελματικό ποδόσφαιρο, για να καταλήξει στο καθαρό επαγγελματικό ποδόσφαιρο με την ίδρυση των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιριών (Π.Α.Ε.) και με αποτέλεσμα το ποδόσφαιρο να περιέλθει από τα χέρια των ιδεολόγων της "φανέλλας" στα χέρια των ανθρώπων του χρήματος.»
 
Χαρακτηριστική του κλίματος της εποχής είναι η ομιλία που εκφώνησε ο Γεώργιος Παπανίκος, μέλος του πρώτου Δ.Σ. του Πανσερραϊκού, κατά  τη διάρκεια τελετής και αγιασμού ενόψει της έναρξης της ποδοσφαιρικής περιόδου 1965-66, παρουσία μελών του Δ.Σ., παλαιών και νέων αθλητών και πλήθους φιλάθλων.

Κλείνοντας, αξίζει να αναφέρουμε ότι η ομάδα αγαπήθηκε πολύ από τους φιλάθλους που τη στήριξαν από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της και εξακολουθούν να τη στηρίζουν μέχρι σήμερα. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από την Αθλητική Ηχώ της 25^ης Αυγούστου του 1965, όπου γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στους υποστηρικτές του Πανσερραϊκού. Διαβάζουμε μεταξύ άλλων πως «ένα από τα όπλα αμύνης και επιθέσεως είναι για την Σερραϊκή ομάδα ο όγκος των οπαδών της. Λίγοι σύλλογοι στην χώραν μας έχουν να επιδείξουν αυτό το πλούσιο και καλλιεργημένο φίλαθλο κοινό. Τα πρόσωπα αυτά, προερχόμενα είτε εκ της πόλεως είτε εκ της μεγάλης φιλάθλου περιφερείας μας αποτελούν τους βασικούς συντελεστάς των επιτυχιών, που υπηρετούν και προσφέρουν εις το Σερραϊκό ποδόσφαιρο ένα πραγματικό πάθος και μια αληθινή αγάπη.»


Πηγές:
Γεώργιος Ν. Παπανίκος, Το Χρονικό της ίδρυσης του Πανσερραϊκού (2000)
Φωτογραφικό αρχείο της εφημερίδας «Παρατηρητής» και του δικηγόρου Σάκη Φραγγεδάκη.
Αρχείο Δημ. Ξανθόπουλου
Γιάννης Καραγκιόζης