Παρά τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για «δίωξη δύο κακουργημάτων» και «δέσμευση περιουσιακών στοιχείων», δεν έχει ασκηθεί καμία ποινική δίωξη σε βάρος του αγροτοσυνδικαλιστή Κώστας Ανεστίδης. Η επιμονή στη δραματοποίηση μιας μη ολοκληρωμένης έρευνας γεννά εύλογα ερωτήματα για τη σκοπιμότητα ανάδειξης του θέματος, ειδικά σε μια πολιτικά φορτισμένη συγκυρία.

Τι ισχύει νομικά και τι όχι

Σύμφωνα με αρμόδιες δικαστικές πηγές, η υπόθεση βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης. Αυτό σημαίνει ότι:

• Δεν υπάρχει κατηγορούμενος.

• Δεν υπάρχει άσκηση ποινικής δίωξης.

• Δεν έχει αποδοθεί καμία ποινική ιδιότητα, ούτε καν του υπόπτου.

Η μόνη νομική ενέργεια που έχει πραγματοποιηθεί αφορά δέσμευση τραπεζικού λογαριασμού, κατόπιν εισαγγελικής διάταξης στο πλαίσιο έρευνας για οικονομικά αδικήματα. Πρόκειται για διαδικαστικό μέτρο και όχι για απόδειξη ενοχής.

Σημειώνεται επίσης ότι ο εισαγγελέας Οργανωμένου Εγκλήματος δεν έχει εκ του νόμου αρμοδιότητα να ασκήσει ποινικές διώξεις για τα συγκεκριμένα αδικήματα. Όταν ολοκληρωθεί η έρευνα, η δικογραφία θα διαβιβαστεί στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, η οποία και θα κρίνει αν στοιχειοθετούνται αδικήματα.

Μέχρι τότε, ο Κώστας Ανεστίδης καλύπτεται πλήρως από το τεκμήριο αθωότητας, το οποίο κάποιοι έσπευσαν να παρακάμψουν, κατά παράβαση τόσο του ποινικού δικαίου όσο και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Διαρροές με πολιτικό αποτύπωμα

Η υπόθεση συνδέθηκε επικοινωνιακά με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, μέσω διαρροών που αφορούν δηλώσεις αγροτεμαχίων και ζητήματα ΑΤΑΚ σε παλαιότερες αιτήσεις ενισχύσεων. Ωστόσο, ακόμη και αυτά τα στοιχεία τελούν υπό διερεύνηση και δεν έχουν αξιολογηθεί δικαστικά.

Το χρονικό των «αποκαλύψεων», σε συνδυασμό με τη συγκυρία των μπλόκων, ενισχύει την αίσθηση ότι η υπόθεση λειτουργεί ως επικοινωνιακός αντιπερισπασμός, με στόχο να πληγεί η αξιοπιστία των κινητοποιήσεων και να καλλιεργηθεί κλίμα συλλογικής καχυποψίας απέναντι στους αγροτοσυνδικαλιστές.

Οι καταγγελίες Ανεστίδη και το Μαξίμου

Ο ίδιος ο Κώστας Ανεστίδης διαψεύδει κατηγορηματικά ότι τελεί υπό δίωξη και καταγγέλλει εργαλειοποίηση του ονόματός του. Παράλληλα, αφήνει σαφείς αιχμές για πιέσεις από το Μέγαρο Μαξίμου, προκειμένου να λειτουργήσει ως «βαλβίδα αποσυμπίεσης» και ελεγχόμενος δίαυλος διαλόγου με τους αγρότες.

«Μου ζητούσαν να γίνω δικλείδα για να πάμε σε διάλογο. “Δικός μας άνθρωπος είσαι”, μου έλεγαν», ανέφερε χαρακτηριστικά, κάνοντας λόγο για εκδικητική στάση όταν δεν ανταποκρίθηκε σε αυτόν τον ρόλο.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης δήλωσε άγνοια για την υπόθεση και υποστήριξε ότι, εφόσον δεν υπάρχει ζήτημα σύμφωνα με τον ίδιο τον αγροτοσυνδικαλιστή, η κυβέρνηση δεν τον αμφισβητεί, απορρίπτοντας τα περί «τηλεφωνημάτων από το Μαξίμου».

Το πραγματικό διακύβευμα

Πέρα από τη συγκεκριμένη υπόθεση, το ουσιαστικό ζήτημα είναι θεσμικό και πολιτικό:
πώς επιλεκτικές διαρροές, μισές πληροφορίες και πρόωρες ενοχοποιήσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να πληγεί ένα κοινωνικό κίνημα, πριν καν ολοκληρωθεί μια δικαστική διαδικασία.

Σε μια δημοκρατία, η Δικαιοσύνη οφείλει να ερευνά απερίσπαστα και η πολιτική εξουσία να απέχει από κάθε απόπειρα χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Όταν αυτά τα όρια θολώνουν, το πρόβλημα δεν αφορά ένα πρόσωπο, αλλά τη λειτουργία των θεσμών συνολικά.