Η Γαλλία μπαίνει ξανά σε πολιτική δίνη με τον πέμπτο πρωθυπουργό του Εμανουέλ Μακρόν σε λιγότερο από δύο χρόνια, τον Σεμπαστιάν Λεκορνί, να δέχεται από την πρώτη ημέρα σφοδρή κοινωνική αμφισβήτηση. Ο Γάλλος πρόεδρος επιμένει σε μια πολιτική γενναίων φοροαπαλλαγών ύψους 50 δισ. ευρώ προς τους πλουσιότερους, την ώρα που οι χαμηλότερες τάξεις καλούνται να συνεισφέρουν σχεδόν ισόποσα. Το αποτέλεσμα; Μαζική οργή και προαναγγελία κινητοποιήσεων.

Το παράδειγμα της Γαλλίας μόνο αδιάφορο δεν περνά από το Μέγαρο Μαξίμου, που βλέπει τα ίδια κοινωνικά «αντανακλαστικά» να δυναμώνουν και στην Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να διατηρήσει την τεχνητή εικόνα «σταθερότητας» χτίζοντας μια ατζέντα επικοινωνιακών υποσχέσεων και πακέτων μείωσης φόρων. Όμως η κοινωνία δεν πείθεται.

Το οικονομικό επιτελείο, γνωρίζοντας την επερχόμενη φθορά, έχει αφήσει «στην άκρη» μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια σαν καβάτζα για την άνοιξη όταν θα οριστικοποιηθούν τα στοιχεία του ΑΕΠ. Πρόκειται για έναν μηχανισμό αγοράς πολιτικού χρόνου, με μοναδικό στόχο να αντέξει η κυβέρνηση μέχρι το 2026, χρονιά εκλογών. Ανάλογη τακτική ακολουθεί και με την αύξηση του κατώτατου μισθού, που έχει προγραμματιστεί για τον Μάρτιο, με στόχο να παρουσιαστεί ως «δώρο» λίγο πριν το Πάσχα.

Την ίδια στιγμή, το Μαξίμου γνωρίζει πως οι επόμενες δικογραφίες που θα φτάσουν στη Βουλή θα προκαλέσουν νέο γύρο πολιτικής αποσταθεροποίησης. Παρά ταύτα, επιλέγει να «σπρώχνει» την επικοινωνία γύρω από το «πακέτο Θεσσαλονίκης» και να χρησιμοποιεί τους γνωστούς τροβαδούρους της κυβερνητικής προπαγάνδας, που αναπαράγουν τα περί «πατριωτικών φοροαπαλλαγών».

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: η Ελλάδα βρίσκεται στην 24η θέση στην αποτελεσματικότητα του Δημοσίου, στην 25η στην απονομή δικαιοσύνης και στην 26η στην αγοραστική δύναμη. Το ερώτημα είναι αν το ακούει κανείς στο Μαξίμου ή αν επιλέγουν συνειδητά να κρύβονται πίσω από την «θετική ατζέντα».

Το συμπέρασμα είναι ένα: όσο κι αν μοιράζονται καρότα και υποσχέσεις, οι κοινωνίες δεν εξαπατώνται για πολύ. Και το Μαξίμου ξέρει καλά ότι το ρολόι μετράει αντίστροφα.