Μια μέρα στη Λίμνη Κερκίνη -Ρεπορτάζ σε έναν τόπο όπου η φύση δεν είναι σκηνικό, αλλά τρόπος ζωής
Η Λίμνη Κερκίνη δεν «καταναλώνεται» σε μια επίσκεψη. Σε κερδίζει αργά, σχεδόν αθόρυβα, όπως κινείται και η ζωή γύρω της. Εδώ ο επισκέπτης δεν έρχεται για να δει απλώς εικόνες· έρχεται για να σταθεί, να παρατηρήσει και να καταλάβει πώς ένας ζωντανός υδροβιότοπος μπορεί να κρατά ακόμη ισορροπίες ανάμεσα στη φύση, την παραγωγή και τον άνθρωπο.
Η Λίμνη Κερκίνη δεν «καταναλώνεται» σε μια επίσκεψη. Σε κερδίζει αργά, σχεδόν αθόρυβα, όπως κινείται και η ζωή γύρω της. Εδώ ο επισκέπτης δεν έρχεται για να δει απλώς εικόνες· έρχεται για να σταθεί, να παρατηρήσει και να καταλάβει πώς ένας ζωντανός υδροβιότοπος μπορεί να κρατά ακόμη ισορροπίες ανάμεσα στη φύση, την παραγωγή και τον άνθρωπο.
Οι νεροβούβαλοι και η επιστροφή της αυτάρκειας
Στην Κερκίνη φιλοξενείται σήμερα ο μεγαλύτερος πληθυσμός νεροβούβαλων στη χώρα, περίπου 1.600 ζώα. Η παρουσία τους δεν είναι γραφικό κατάλοιπο του παρελθόντος, αλλά αποτέλεσμα μιας συνειδητής επιστροφής σε ήπιες μορφές εκτροφής που σέβονται το περιβάλλον.
Οι φάρμες γύρω από τη λίμνη λειτουργούν ως μικρά κύτταρα τοπικής οικονομίας. Το βουβαλίσιο γάλα μετατρέπεται σε γλυκίσματα υψηλής ποιότητας, ενώ το κρέας με υφή και γεύση που θυμίζει μοσχάρι , έχει ξαναβρεί τη θέση του στο καθημερινό τραπέζι. Η επαφή με τα ζώα, μέσα από οργανωμένες ξεναγήσεις, λειτουργεί περισσότερο ως μάθημα συνύπαρξης παρά ως τουριστικό θέαμα.
Η βαρκάδα στην Κερκίνη δεν έχει ανάγκη από εντυπωσιασμούς. Οι πλιάβες, οι παραδοσιακές ξύλινες βάρκες των ψαράδων, γλιστρούν σχεδόν αθόρυβα στο νερό και επιβάλλουν τον ρυθμό της λίμνης.
Οι πελεκάνοι πλησιάζουν χωρίς φόβο, οι ερωδιοί στέκονται ακίνητοι στις όχθες και οι κορμοράνοι σχηματίζουν μαύρες πινελιές στον ορίζοντα. Η ανθρώπινη παρουσία εδώ είναι διακριτική. Δεν κυριαρχεί , συνυπάρχει.
Φαγητόα: πλιάβα και σιωπή με τόπο και μνήμη
Όταν έρθει η ώρα του φαγητού, η Κερκίνη συνεχίζει να μιλά τη γλώσσα της απλότητας. Οι ταβέρνες της περιοχής δεν ποντάρουν στην υπερβολή, αλλά στην πρώτη ύλη. Ψάρια της λίμνης, με κυρίαρχο το γριβάδι, και πιάτα με βουβαλίσιο κρέας μαγειρεμένα όπως τα ήξεραν πάντα οι ντόπιοι.
Ιππασία: κίνηση χωρίς βιασύνη
Στην Κερκίνη ακόμη και η δραστηριότητα γίνεται ήπια. Η ιππασία γύρω από τη λίμνη δεν απευθύνεται μόνο σε έμπειρους αναβάτες. Για όσους δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία, τα άλογα κινούνται σε σειρά πίσω από τον εκπαιδευτή, επιτρέποντας στον επισκέπτη να αφεθεί στο τοπίο χωρίς άγχος ή απαιτήσεις.
Γλυκός αποχαιρετισμός
Λίγο πριν την επιστροφή, το παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο «Αντώνης» υπενθυμίζει ότι η τοπική παραγωγή δεν σταματά στο πιάτο. Γαλακτομπούρεκο, καζάν ντιπί και κρέμες πολίτικες, όλα με βουβαλίσιο γάλα, κλείνουν ιδανικά μια ημέρα στη λίμνη.
Ένας τόπος που αντιστέκεται
Η Λίμνη Κερκίνη είναι κάτι περισσότερο από φυσικό αξιοθέατο. Είναι ένα παράδειγμα τοπικής αντοχής. Σε μια εποχή που ο τουρισμός συχνά ισοπεδώνει ό,τι αγγίζει, εδώ η φύση, η παραγωγή και ο άνθρωπος εξακολουθούν να συνεννοούνται. Όχι τέλεια , αλλά αληθινά.
