Ο σκοτεινός μηχανισμός παρακολούθησης – Ποιος άκουγε, τι και με ποιο σκοπό
Πίσω από τις αποκαλύψεις για το σύστημα παρακολούθησης δεν ξεπροβάλλει απλώς μία κρατική υπηρεσία που υπερέβη τα όρια. Αναδεικνύεται ένα δίκτυο προσώπων με πρόσβαση στα μηχανήματα υποκλοπών και στη «καρδιά» της πληροφορίας: τις συνομιλίες των στόχων. Πρόσωπα που δεν λειτούργησαν ως ουδέτεροι τεχνικοί, αλλά ως αυτόνομοι διαχειριστές ενός υλικού που δεν τους ανήκε.
Πίσω από τις αποκαλύψεις για το σύστημα παρακολούθησης δεν ξεπροβάλλει απλώς μία κρατική υπηρεσία που υπερέβη τα όρια. Αναδεικνύεται ένα δίκτυο προσώπων με πρόσβαση στα μηχανήματα υποκλοπών και στη «καρδιά» της πληροφορίας: τις συνομιλίες των στόχων. Πρόσωπα που δεν λειτούργησαν ως ουδέτεροι τεχνικοί, αλλά ως αυτόνομοι διαχειριστές ενός υλικού που δεν τους ανήκε.
Πλήρης πρόσβαση στο υλικό και όχι μόνο για θεσμικούς λόγους
Οι χειριστές των συστημάτων είχαν δυνατότητα:
-
ακρόασης τηλεφωνικών συνομιλιών σε πραγματικό χρόνο,
-
αποθήκευσης, ταξινόμησης και επεξεργασίας του υλικού,
-
μεταφοράς δεδομένων σε τρίτους,
-
δημιουργίας παράλληλων φακέλων με στόχους.
Στην πράξη, είχαν πρόσβαση σε ένα υλικό το οποίο, σε ένα κανονικό κράτος δικαίου, θα έπρεπε να διαφυλάσσεται αποκλειστικά από θεσμικά ελεγχόμενα όργανα. Αντί αυτού, δημιουργήθηκε ένα δευτερογενές κέντρο διαχείρισης πληροφοριών, παράλληλο και συχνά υπερκείμενο των επίσημων υπηρεσιών.
Το “πελατολόγιο” ξεπερνούσε την ΕΥΠ και τις κρατικές εντολές
Το κρίσιμο εύρημα είναι ότι η πρόσβαση δεν εξαντλούνταν στις εντολές της ΕΥΠ ή στις αποφάσεις των κυβερνητικών στελεχών.
Το υλικό αξιοποιούνταν:
-
από επιχειρηματικούς παράγοντες,
-
από ιδιωτικά δίκτυα,
-
από ενδιάμεσους που λειτουργούσαν ως «αγωγοί πληροφορίας»,
-
από ομάδες που διαχειρίζονταν στοχεύσεις με οικονομικό ή πολιτικό κίνητρο.
Τούτο καθιστά τις υποκλοπές όχι απλώς μία υπόθεση εθνικής ασφάλειας, αλλά εργαλείο συναλλαγής, επηρεασμού αποφάσεων και συγκρότησης προσωπικών φακέλων.
Λαβύρινθος συμφερόντων – Και οι διαδρομές του δεν έχουν ακόμη χαρτογραφηθεί
Η ροή της πληροφορίας δεν ήταν ευθύγραμμη. Υπήρχαν:
-
χειριστές εξοπλισμού,
-
τεχνικοί-μεσάζοντες,
-
φορείς ανάλυσης δεδομένων,
-
παραλήπτες με πολιτικό ή επιχειρηματικό ρόλο,
-
άτυπα κέντρα «αξιοποίησης» του υλικού.
Η ύπαρξη αντιγράφων, παράλληλων server και ανεπίσημων αποθηκεύσεων καθιστά το δίκτυο δυσδιάκριτο και εξαιρετικά ανθεκτικό στην αποδόμηση.
Σε απλά λόγια: όποιος χειριζόταν τις υποδομές δεν απλώς παρακολουθούσε· κρατούσε υλικό για λογαριασμό του, το οποίο μπορούσε να λειτουργήσει ως μελλοντικό «νόμισμα πολιτικής ισχύος».
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο θεσμικό -είναι βαθιά πολιτικό και οικονομικό
Όταν:
-
υπουργοί,
-
επιχειρηματίες,
-
δημοσιογράφοι,
-
κρατικοί λειτουργοί
αποτελούν στόχο παρακολούθησης, τότε το υλικό αυτό μπορεί να μετατραπεί σε:
✔ μέσο πίεσης,
✔ εργαλείο διαπραγμάτευσης,
✔ μηχανισμό εκφοβισμού,
✔ μοχλό ελέγχου πολιτικής συμπεριφοράς.
Το διακύβευμα υπερβαίνει την παραβίαση προσωπικών δεδομένων· αφορά τη διαμόρφωση συσχετισμών ισχύος.
Και η κατάληξη είναι καθαρή:
Δεν αποκαλύφθηκε ένα σύστημα εθνικής παρακολούθησης. Αποκαλύφθηκε ότι:
-
άνθρωποι με πρόσβαση στα μηχανήματα άκουγαν για λογαριασμό τους,
-
διακινούσαν υλικό εκτός θεσμικών ορίων,
-
δημιουργούσαν ένα δίκτυο πολιτικο-επιχειρηματικής διαμεσολάβησης,
-
και έστησαν έναν μηχανισμό που λειτουργούσε πέρα και πάνω από το κράτος.
Ένα παρακράτος τεχνολογικής ισχύος, με ισχυρή προστασία και διείσδυση, το οποίο δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί στην πλήρη του έκταση.