Τ' ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ

«Όταν η υποτέλεια φοράει χαμόγελο»

Την ώρα που οι Σερραίοι ασθενείς βιώνουν απανθρωπιά και εγκατάλειψη, οι «εκπρόσωποί» τους επιλέγουν να παριστάνουν τους χαμογελαστούς κομπάρσους σε κυβερνητικές φιέστες

Την ώρα που οι Σερραίοι ασθενείς βιώνουν απανθρωπιά και εγκατάλειψη, οι «εκπρόσωποί» τους επιλέγουν να παριστάνουν τους χαμογελαστούς κομπάρσους σε κυβερνητικές φιέστες

Πολιτικός πολιτισμός της ψευτοπολιτικής ελίτ των Σερρών: από τη μια μεριά οι ανθοδέσμες, τα χαμόγελα και τα χειροφιλήματα στον «καταστροφέα» της δημόσιας υγείας· από την άλλη, τα μάτια κλειστά μπροστά στην εγκληματική κατάσταση του Νοσοκομείου Σερρών.
Την ώρα που οι Σερραίοι ασθενείς βιώνουν απανθρωπιά και εγκατάλειψη, οι «εκπρόσωποί» τους επιλέγουν να παριστάνουν τους χαμογελαστούς κομπάρσους σε κυβερνητικές φιέστες. Γιατί η σιωπή, τελικά, είναι η πιο βολική γλώσσα της υποτέλειας.
 Το νοσοκομείο διαλύεται, οι γιατροί λείπουν, οι ασθενείς μεταφέρονται νύχτα στη Θεσσαλονίκη για τα στοιχειώδη, κι όμως… το πολιτικό προσωπικό του νομού χαμογελά αυτάρεσκα στις κάμερες, λες και βγήκε βόλτα σε γιορτή κρασιού. Μοιάζουν με εκείνους τους θεατρίνους που ενώ η σκηνή καίγεται, αυτοί συνεχίζουν να χορεύουν για να μην χαλάσει η παράσταση. Μοιραίοι και τραγικοί συνάμα.
Βουλευτές, δήμαρχοι, τοπικοί άρχοντες ,όλοι παρόντες στην παρέλαση της υποκρισίας. Ούτε φωνή, ούτε διεκδίκηση, μόνο χειραψίες και «χαρούμενα» στιγμιότυπα με τον υπουργό. Και δίπλα τους, οι Μητροπολίτες Σερρών και Σιδηροκάστρου, να ευλογούν την καταστροφή, σαν να πρόκειται για «θεία δοκιμασία» αντί για κρατική ανικανότητα.
Έτσι, το νοσοκομείο πεθαίνει, οι πολίτες ταλαιπωρούνται, αλλά οι «εκπρόσωποι» χαμογελούν. Όχι γιατί δεν ξέρουν αλλά γιατί προτιμούν να κάνουν πως δεν ξέρουν. Σέρρες, το χαμόγελο της συμφοράς έχει ονοματεπώνυμο.