Οι μάσκες σταδιακά πέφτουν.
Και μαζί τους αποκαλύπτεται η αδυναμία της κυβέρνησης να απαντήσει επί της ουσίας στα αιτήματα των παραγωγών.

Αντί για συγκεκριμένες δεσμεύσεις, ενεργοποιείται η γνωστή τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Επιλεκτικές συναντήσεις, αποσπασματικές επαφές και επικοινωνιακή προβολή «πρόθυμων συνομιλητών» επιχειρούν να δημιουργήσουν εικόνα ρήγματος στον αγροτικό κόσμο, την ώρα που τα βασικά προβλήματα παραμένουν άλυτα.

Σε αυτό το πλαίσιο, έρχεται αναπόφευκτα η στιγμή των επιλογών.
Όσοι εμφανίστηκαν ως μπροστάρηδες του αγώνα καλούνται πλέον να αποδείξουν στην πράξη αν υπηρετούν τη συλλογική γραμμή ή αν αποδέχονται ρόλους που ευνοούν τη διάσπαση.

Στα μπλόκα, πάντως, το μήνυμα που εκπέμπεται είναι σαφές:
καμία διαπραγμάτευση χωρίς εντολή,
κανένας «διάλογος» χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο,
καμία υποκατάσταση των συλλογικών αποφάσεων.

Ο αγώνας των αγροτών δεν χωρά προσωπικές στρατηγικές και παρασκηνιακές κινήσεις. Χρειάζεται ενότητα, συντονισμό και καθαρή στάση απέναντι σε πρακτικές που οδηγούν στον κατακερματισμό.

Γιατί κάθε κερκόπορτα που ανοίγει, αποδυναμώνει το μέτωπο.
Και κάθε συλλογική άμυνα που κρατά, το ενισχύει.

Πασχάλης Θ. Τόσιος