ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΛΚΙΝΟΗ ΜΟΣΧΙΔΟΥ

Την απάντηση στο ερώτημα αν η στέβια μπορεί να καλλιεργηθεί στη χώρα μας την έχουν δώσει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το ΚΕΤΕΑΘ (Κέντρο Eρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης Θεσσαλίας), που ασχολήθηκαν συστηματικά τα τελευταία χρόνια με την επιστημονική έρευνα της ζάχαρης του μέλλοντος.

Χαρακτηρίζεται από πολλούς ως "το φυτό της νέας χιλιετίας" και η ζάχαρή του ως "η ζάχαρη του μέλλοντος". Πρόκειται για το φυτό στέβια, που είναι ένα εντελώς νέο είδος φυτού για την Ελλάδα, άγνωστο στη χώρα μας μέχρι το 2005, όταν το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας άρχισε συστηματική επιστημονική έρευνα, την οποία και συνεχίζει σε συνεργασία με διάφορους φορείς, με σκοπό το φυτό αυτό να αποτελέσει μια εναλλακτική καλλιέργεια για τους Έλληνες γεωργούς.

Οπως επισημαίνει στις «Επαγγελματικές Ευκαιρίες» στο ΕΘΝΟΣ ο Σερραίος γεωπόνος Παντελής Κωνσταντινίδης, η στέβια μεγαλώνει σε ελαφρά αμμώδη, ελαφρώς όξινα εδάφη. Σπέρνεται τον Απρίλιο, μεταφυτεύεται -όπως και ο καπνός- τον Μάιο και συλλέγεται τον Σεπτέμβριο.

Επιπλέον, με τις μειωμένες απαιτήσεις σε εισροές (νερό, λιπάσματα, κανένα φυτοφάρμακο) προσιδιάζει περισσότερο στη βιολογική γεωργία και τη γεωργία μειωμένων εισροών.

 

Το όνομα στέβια προέρχεται από τον Ισπανό βοτανολόγο και γιατρό Petrus Jacobus Stevus που την ανακάλυψε^[5].Το 1899 ο Σουηδός βοτανολόγος Moises Santiago Bertoni που εργαζόταν στην ανατολική Παραγουάη περιέγραψε λεπτομερώς το φυτό και τις γλυκαντικές του ιδιότητες ^[6]. Εξαιτίας της γλυκιάς του γεύσης η στέβια έχει πολλά ονόματα όπως μελόφυλλο (honey leaf), γλυκό φύλλο της Παραγουάης, γλυκό φύλλο, γλυκό βότανο κλπ.

Το 1931 οι Γάλλοι χημικοί M. Bridel και R. Lavielle απομόνωσαν τα συστατικά στα οποία οφείλεται η γλυκιά γεύση των φύλλων της στέβια και που ονομάστηκαν στεβιοσίδη και ρεμπαουδιοσίδη-Α. Τα τελευταία είναι 200 με 300 φορές γλυκύτερα από τη ζάχαρη, σταθερά στη θέρμανση και σε διαφορετικά pH και δεν αποικοδομούνται^[7].

Οι πρώτες δοκιμαστικές καλλιέργειες στέβιας που αναπτύχθηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας έφεραν πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα, αποδεικνύοντας ότι οι παραγωγοί θα μπορούν στο μέλλον αντί για ζαχαρότευτλα να καλλιεργούν στέβια, ώστε να παράγουν ζάχαρη.

Η απόδοση δηλαδή μπορεί υπό συνθήκες να ξεπεράσει και τα 1.000 ευρώ ανά στρέμμα.
 

Σπορά - μεταφύτευση
Επειδή πάντως η καλλιέργεια της Stevia είναι όμοια με την καλλιέργεια του καπνού και δεν διαφέρει σε τίποτε, αφού σπέρνεται στο σπορείο και μεταφυτεύεται στο χωράφι, οι πρώην καπνοπαραγωγοί -σύμφωνα με τον γεωπόνο Κων/νο Ζαχοκώστα- μπορούν να αξιοποιήσουν τα υπάρχοντα μηχανήματα και τις εγκαταστάσεις αποξήρανσης και για την καλλιέργεια της στέβιας. Σύμφωνα με τον ίδιο, η στέβια πολλαπλασιάζεται με τρεις τρόπους: Με σπόρους, με μοσχεύματα και με χωρισμό του ριζικού συστήματος από φυτείες προηγούμενων ετών.

Το φυτό που προέρχεται από σπόρο περνά τις πρώτες μέρες της ανάπτυξής του στο σπορείο, όπου παραμένει για δύο μήνες έως ότου αποκτήσει το κατάλληλο μέγεθος για να μεταφυτευθεί.

Από τη στιγμή που θα μεταφερθούν θα χρειαστούν 75 έως 90 ημέρες για να μπορέσουν τα φύλλα να συλλεχθούν.

Η άνθιση ξεκινά μετά τις 75 ημέρες από τη μεταφύτευση, όπου κρίνεται ότι είναι το πιο κατάλληλο χρονικό σημείο για τη συλλογή των φύλλων, καθώς έχει παρατηρηθεί πως το ποσοστό των γλυκαντικών ουσιών είναι τότε σχετικά υψηλό.

Κώστας Νάνος

Πού θα απευθυνθώ
Φυτώρια Κωνσταντινίδη, 3ο χλμ. Σερρών - Νεοχωρίου, ΤΚ 62100. Ηλεκτρονική διεύθενση: [email protected] Τηλ. 23210 76489, 6947 271174, 6947 271177.