Το βρόμικο σύστημα του Βορίδη και η σκιά του Μαξίμου
Οι αποκαλύψεις του πρώην προέδρου του ΟΠΕΚΕΠΕ, Γρηγόρη Βάρρα, δεν είναι μια ακόμη ιστορία εσωτερικών συγκρούσεων στη δημόσια διοίκηση. Είναι η απογύμνωση ενός παρακρατικού μηχανισμού διαπλοκής, που λειτουργούσε μέσα στα σπλάχνα της κυβερνητικής εξουσίας με πολιτικό καθοδηγητή τον Μάκη Βορίδη και με προστασία από το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου.
Οι αποκαλύψεις του πρώην προέδρου του ΟΠΕΚΕΠΕ, Γρηγόρη Βάρρα, δεν είναι μια ακόμη ιστορία εσωτερικών συγκρούσεων στη δημόσια διοίκηση. Είναι η απογύμνωση ενός παρακρατικού μηχανισμού διαπλοκής, που λειτουργούσε μέσα στα σπλάχνα της κυβερνητικής εξουσίας με πολιτικό καθοδηγητή τον Μάκη Βορίδη και με προστασία από το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου.
Ένας υπουργός που «εκτελούσε εντολές»
Ο Βάρρας κατέθεσε στην Εξεταστική Επιτροπή ότι η απομάκρυνσή του από τον ΟΠΕΚΕΠΕ έγινε κατ’ απαίτηση ιδιωτικών εταιρειών – με ονομαστική αναφορά στη Neuropublic και στη Gaia Επιχειρείν.
Αν τα λεγόμενά του ισχύουν, τότε ο Μάκης Βορίδης δεν λειτούργησε ως υπουργός, αλλά ως εκτελεστικός βραχίονας της διαπλοκής.
Ο ίδιος, αντί να απαντήσει επί της ουσίας, πέταξε τη μπάλα στο Μαξίμου, αφήνοντας αιχμές για επιλογές προσώπων και υπονοώντας ότι η κυβέρνηση γνώριζε και συγκάλυπτε.
Και πράγματι — πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι ο Βάρρας, μετά την καθαίρεσή του, αναβαθμίστηκε σε συνεργάτη του Πρωθυπουργού;
Όταν ο καρατομηθείς μετατρέπεται σε σύμβουλο, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: η σιωπή αμείβεται, όχι η αλήθεια.
Το Μαξίμου ως συνένοχος της σιωπής
Η απόφαση να παραμείνει ο Βάρρας στο πρωθυπουργικό περιβάλλον αποδεικνύει κάτι βαθύτερο:
ότι η κυβέρνηση φοβήθηκε την αλήθεια και επέλεξε να τη θάψει κάτω από το χαλί της «πολιτικής σταθερότητας».
Η διαπλοκή δεν είναι μια αόρατη έννοια. Είναι οι εταιρείες που υπαγορεύουν πολιτικές, οι υπουργοί που εκτελούν εντολές, και τα Μέγαρα που εξασφαλίζουν ασυλία.
Κι όσο το Μαξίμου σιωπά, τόσο νομιμοποιεί το τέρας που το ίδιο εξέθρεψε.
Η παραγραφή ως εργαλείο συγκάλυψης
Η χρονική σύμπτωση των καταγγελιών –λίγο μετά την παρέλευση της προθεσμίας για την ποινική παραγραφή των ευθυνών Βορίδη– δεν είναι τυχαία.
Είναι η τελευταία πράξη ενός πολιτικού σχεδίου ασυλίας, που παίζεται χρόνια τώρα στα παρασκήνια της εξουσίας.
Οι ευθύνες κουκουλώνονται, τα πρόσωπα ανακυκλώνονται και οι πολίτες πληρώνουν ξανά και ξανά το τίμημα της ατιμωρησίας.
Η υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι τεχνικό σκάνδαλο. Είναι πολιτικό.
Πρόκειται για συστηματική διασπάθιση δημόσιου και κοινοτικού χρήματος, με θεσμική κάλυψη και μεθοδική καθυστέρηση στη δικαιοσύνη.
Ο Βορίδης δεν μπορεί να παριστάνει τον άμοιρο ευθυνών, ούτε το Μαξίμου τον ανήξερο.
Και οι δύο γνώριζαν, επέτρεψαν και ωφέλησαν από ένα δίκτυο που είχε ως στόχο να μετατρέψει τον ΟΠΕΚΕΠΕ σε λάφυρο πολιτικής εξυπηρέτησης.
Αυτή η υπόθεση δεν είναι απλώς ένα ακόμη επεισόδιο κυβερνητικής αλαζονείας.
Είναι ένα καθρέφτισμα της σήψης που κυριαρχεί στο ελληνικό κράτος:
όπου ο υπουργός προστατεύει τους ισχυρούς,
ο πρωθυπουργός καλύπτει τους υπουργούς,
και η αλήθεια πληρώνει το τίμημα.
Η κάθαρση δεν θα έρθει από την Εξεταστική, αλλά από την κοινωνία που θα πάψει να ανέχεται αυτή τη συνενοχή.
Γράφει ο Πασχάλης Θ. Τόσιος
Καθημερινός Παρατηρητής
