Ο τρόπος με τον οποίο η πολιτική, η Ιστορία και η οικογένεια συνδυάζονται στην ταινία «Παράδοξη πατρίδα» του Νίκου Ασλανίδη και η ιστορία μια εγκύου καρκινοπαθούς στην «Ολυμπία» του Σταύρου Ψυλλάκη ήταν οι ελληνικές ταινίες που συγκίνησαν περισσότερο το κοινό του 17ου φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες 21ου αιώνα, το οποίο παρακολούθησαν περισσότεροι από 50.000 θεατές.
   
Οι δυο ταινίες απέσπασαν βραβείο κοινού Fischer. Η μεν «Παράδοξη πατρίδα» για ταινία άνω των 45’, η δε «Ολυμπία» για ταινία κάτω των 45’.

Η «Παράδοξη πατρίδα» είναι η ιστορία του Στάθη που την περίοδο της γερμανικής κατοχής, ήταν μόλις οκτώ ετών. Μια μέρα, οι ναζί επιτέθηκαν στο χωριό του και έκαψαν ζωντανούς συνολικά 353 κατοίκους. Ανάμεσά τους ήταν η 28χρονη μητέρα του, η γιαγιά του και τα τέσσερα αδέλφια του ηλικίας από ενάμιση έως δέκα ετών. Ο ίδιος κατάφερε να γλιτώσει μαζί με τον πατέρα του.

Την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, ο πατέρας του καταδικάσθηκε σε θάνατο... Λίγο πριν εκτελεστεί, γράφει ένα γράμμα και δίνει εντολή στον γιο του να σπουδάσει. Ο Στάθης κατέφυγε στη Γερμανία και κατάφερε να γίνει οδοντίατρος. Λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης, αναγκάζεται να ζητήσει πολιτικό άσυλο στη... Γερμανία. Δημιουργεί οικογένεια με πέντε παιδιά –όπως και ο πατέρας του– και τους δίνει τα ονόματα των αδικοχαμένων αδελφών του...