Σκοπός της διοργάνωσης, όπως διαβάσαμε στην ανακοίνωση της δημοτικής αρχής, είναι ‘η υπενθύμιση πως η ευθύνη για τη προστασία του περιβάλλοντος είναι υπόθεση όλων μας και πως όταν μιλούμε για το περιβάλλον μιλούμε για την ποιότητα της ζωής, για την ίδια τη ζωή’. Το δελτίο τύπου συνέχισε (με έντονα, υπογραμμισμένα γράμματα) αναφέροντας τις δράσεις της δημοτικής αρχής που αποδεικνύουν πως το περιβάλλον αποτελεί προτεραιότητά της.

Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε άλλη μια δράση του Δήμου Σερρών που αποσκοπεί στην προστασία του περιβάλλοντος και την οποία ο συντάκτης του δελτίου ξέχασε (;) να αναφέρει. Πρόκειται για την προσφυγή με αίτηση ακυρώσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας για τη διέλευση του Διαδριατικού Αγωγού Φυσικού Αερίου Υψηλής Πίεσης (TAP) και την τοποθέτηση του σταθμού συμπίεσης σε πυκνοκατοικημένη περιοχή του Νομού Σερρών. Η προσφυγή αυτή ήταν το αποτέλεσμα των εξής αποφάσεων:

• υπ.αριθμ. 712/2013 απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου με θέμα «Έκφραση άποψης τους Δ.Σ. σχετικά με τη διέλευση του αγωγού TAP από την εδαφική επικράτεια του Δήμου Σερρών»
• υπ.αριθμ. 643/2014 απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου με θέμα «Επικαιροποίηση της υπ.αριθμ. 712/2013 απόφασης του Δ.Σ. και αναδιατύπωση του 1^ου μέρους αυτής».
• υπ.αριθμ. 54191/7-10-2014 και 54192/7-10-2014  έγγραφα του Δήμου Σερρών με θέμα «Προσφυγή με αίτηση ακυρώσεων στο Σ.τ.Ε.»
• υπ.αριθμ. 754/2014 απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου με θέμα «ορισμός αμοιβής δικηγόρου για χειρισμό ζητήματος ιδιαίτερης σημασίας για τα συμφέροντα του Δήμου που απαιτεί εξειδικευμένη γνώση».

Συμβαίνει λοιπόν το εξής παράλογο. Από τη μια ο Δήμαρχος – μετά από πίεση της Σερραϊκής κοινωνίας - προσφεύγει στο ΣτΕ κατά της έγκρισης περιβαλλοντικών όρων που υπέγραψε ο (πρώην) Υπουργός ΥΠΕΚΑ κ. Μανιάτης και από την άλλη λαμβάνει χρήματα από την εταιρία με τη μορφή χορηγίας. Αναρωτιόμαστε πως γίνεται να μην αντιλαμβάνεται ο Δήμαρχος την αντίφαση αυτή από τη στιγμή που ανέλαβε μια δέσμευση ενώπιον των Σερραίων. Μέχρι σήμερα δεν άλλαξε κάτι ούτε ως προς την όδευση του αγωγού στον Νομό Σερρών ούτε ως προς τη θέση του σταθμού συμπίεσης οπότε δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί αλλαγή στη στάση της Δημοτικής Αρχής χωρίς μάλιστα να υπάρχει απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου. Υπενθυμίζουμε – αντιγράφοντας από το πρακτικό – πως η απόφαση για προσφυγή στο ΣτΕ πάρθηκε προκειμένου να «εξασφαλιστεί η προστασία των πολιτών από πιθανή έκρηξη, να  μη μειωθεί η απόδοση των χωραφιών, να μην απαγορευθούν βαθύρριζες καλλιέργειες, να μην μειωθεί η αξία της γης, να μην επιβαρυνθεί ο Δήμος Σερρών με επιπρόσθετους αέριους ρύπους και να αποφευχθεί ηχητική και θερμική όχληση καθώς και πρόκληση καταστροφής σε περίπτωση ατυχήματος».

Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε πως η Δημοτική Αρχή δεν υπερασπίζεται με αποτελεσματικό τρόπο τα συμφέροντα της σερραϊκής κοινωνίας. Το μήνυμα που ο Δήμαρχος περνάει με την απόφασή του αυτή είναι διπλό. Πρώτον, την προσφυγή στο ΣτΕ την έκανε υπό το βάρος της πίεσης της τοπικής κοινωνίας χωρίς να έχει σκοπό να την υποστηρίξει ουσιαστικά έως το τέλος και δεύτερον, όταν μπαίνει στη μέση ο οικονομικός παράγοντας, οι οικολογικές ευαισθησίες της Δημοτικής Αρχής έρχονται δεύτερες. Μια τόσο επίπεδη αντίληψη των πραγμάτων δεν την αξίζουμε.