Μερικές ημέρες απομένουν πλέον για την  16^η  Απριλίου , ημέρα διεξαγωγής του αμφιλεγόμενου δημοψηφίσματος που προκήρυξε η Τουρκική Εθνοσυνέλευση κατόπιν οδηγιών του  Τούρκου Πρόεδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν  προς το κόμμα του  ( AKP ) , με την αγαστή συνεργασία του Κόμματος  Εθνικιστικής Δράσης (MHP)  .

Στο δημοψήφισμα οι Τούρκοι ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν ή να απορρίψουν την μετατροπή του πολιτεύματος της  Χώρα τους από Προεδρευόμενη σε Προεδρική Δημοκρατία  . Με την υπερψήφιση όμως του πακέτου των 18 συνταγματικών μεταρρυθμίσεων , ο Πρόεδρος της Χώρας,  αποκτά τόσες εξουσίες που τον καθιστούν κυρίαρχο και   ουσιαστικά ελέω Θεού  «Σουλτάνο»  .

Πιεζόμενος από παντού , με την Χώρα να έχει απωλέσει τις περισσότερες διεθνείς της συμμαχίες εξαιτίας της Ισλαμικής και εν πολλοίς αλλοπρόσαλλης εξωτερικής του πολιτικής  , με το εσωτερικό μέτωπο μετά και  την ρήξη με τον Γκιουλέν να διατηρείται ήρεμο μόνο μέσω της καταστολής , ετοιμάζεται για την μεγαλύτερη μάχη της καριέρας του .      

Στην μάχη για την νίκη λοιπόν , από την οποία ο Ταγίπ Ερντογάν  εξαρτά την πολιτική και κατά κάποιους αναλυτές την φυσική του επιβίωση θα ρίξει όλα του τα όπλα .

            Η σημαντικότερη αλλαγή στην στρατηγική του, σε σχέση με το  απώτερο παρελθόν , είναι η  ανάδειξη μιας εθνικιστικής ρητορικής με αλυτρωτικά χαρακτηριστικά , που στρέφεται ευθέως εναντίον όλων σχεδόν των γειτόνων του .Ρητορική την οποία κλιμακώνει σταθερά , ιδιαιτέρως από το φθινόπωρο του 2016 και  με την οποία προσδοκά να φανεί ως μεγάλος ηγέτης όλων των Τούρκων , αποσπώντας παράλληλα και τις ψήφους των εθνικιστών στο προαναφερόμενο δημοψήφισμα .     

Ιδεολογικό περιτύλιγμα στην στρατηγική του , βρήκε  με την επαναφορά στην επικαιρότητα ,   του  λεγόμενου «Εθνικού Όρκου»  (Misakı Millî), της  διαχρονικής  «Μεγάλης Ιδέας» των Κεμαλιστών .

Ας κάνουμε όμως ;μια ιστορική αναδρομή να δούμε τι ακριβώς είναι ο λεγόμενος  «Εθνικός  Όρκος».

Εγκρίθηκε σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση του Οθωμανικού Κοινοβουλίου,  και αποτέλεσε την πολιτική παρακαταθήκη για την νεοϊδρυθείσα από τον Μουσταφά  Κεμάλ  Εθνοσυνέλευση της Άγκυρας .

Συγκεκριμένα συγκλήθηκε η Βουλή στις 28 Ιανουαρίου 1920   , με την πίεση μιας ομάδας βουλευτών που ονομαζόταν   «Felâh-ı Vatan» και αποτελούνταν από εθνικιστές προσκείμενους  στον Μουσταφά Κεμάλ  που  ζητούσαν να υιοθετηθούν οι   αποφάσεις που ελήφθησαν στα Εθνικά  συνέδρια  της  Σεβάστειας  και του Ερζερούμ  που διενεργήθηκαν το καλοκαίρι του 1919 .

Η υιοθέτηση  του , προκάλεσε την ανησυχία των δυνάμεων της Entente , οι οποίες προέβησαν στην κατάληψη  της Κωνσταντινούπολης με  Βρετανικά , Γαλλικά και Ιταλικά στρατεύματα στις 16 Μαρτίου 1920 ,διαλύοντας ταυτόχρονα το Οθωμανικό  κοινοβούλιο . Οι ενέργειες αυτές των Συμμαχικών δυνάμεων αποδυνάμωσαν τον Σουλτάνο , πυροδοτώντας ταυτόχρονα την εξάπλωση του Κεμαλικού κινήματος .

Ο Εθνικός όρκος , αποτελούσε ένα  πλαίσιο έξι  στόχων της  εξωτερικής πολιτικής των Τούρκων εθνικιστών , με τον οποίο η Οθωμανική Βουλή  ζητούσε την αποκατάσταση των συνόρων της Τουρκίας στην οριογραμμή που βρισκόταν τα Οθωμανικά  στρατεύματα  την ημέρα της υπογραφής της Ανακωχής του Μούδρου στις 30 Οκτωβρίου του  1918 ,  ημέρα που  η Αυτοκρατορία συνθηκολόγησε με τις δυνάμεις της Entente , θέτοντας τέλος στην συμμετοχή της στον  Α’ Παγκοσμίου Πόλεμο .

Στην  απόφαση του 1920  κριτήριο  για την κήρυξη  των  εδαφών  που ζούσαν Τούρκοι, ως τουρκικά , πέραν της οριογραμμής κατά την ανακωχή ,   ήταν η συγγένεια από πλευράς θρησκείας και γένους  . Θεωρώντας αυτά τα εδάφη ως τα ελάχιστα που μπορούν να αποδεχθούν , ορκίστηκαν να αγωνιστούν για την ανάκτηση τους .

 Τα έξι αυτά σημεία ήταν τα εξής :

1.      Το μέλλον των εδαφών που κατοικούνται από μια Αραβική πλειοψηφία κατά τη στιγμή της υπογραφής της ανακωχής του Μούδρου  θα καθοριστεί από  δημοψήφισμα. Από την άλλη πλευρά, τα εδάφη που κατοικούνταν  από μια τουρκική πλειοψηφία, είναι η πατρίδα του τουρκικού έθνους.

2.      Η κυριότητα  του Καρς, του Αρνταχάν και του Μπατούμ επίσης θα καθοριστεί  από δημοψήφισμα.

3.      Το νομικό καθεστώς της Δυτικής Θράκης θα πρέπει να καθοριστεί από την   ψήφο των κατοίκων της που θα δοθεί σε καθεστώς ελευθερίες .

4.      Θα πρέπει να παρέχεται η ασφάλεια της Κωνσταντινούπολης και του Μαρμαρά για η ασφάλεια των  μεταφορών και των ελευθέρων συναλλαγών στα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων θα καθοριστεί από την Τουρκία και άλλες ενδιαφερόμενες χώρες

5.      Τα δικαιώματα των μειονοτήτων θα γίνονται σεβαστά  με την προϋπόθεση , ότι θα προστατεύονται τα δικαιώματα των μουσουλμανικών μειονοτήτων σε γειτονικές χώρες .

6.      Για την ανάπτυξη σε όλους τους τομείς, η χώρα θα πρέπει να είναι ανεξάρτητη και ελεύθερη και όλοι οι περιορισμοί για την πολιτική, δικαστική και οικονομική ανάπτυξη θα πρέπει να έχουν αφαιρεθεί

Συνημμένος στον Εθνικό Ορκο υπάρχει χάρτης , αυτός περιλαμβάνει τα νησιά του βορείου Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, τη δυτική Θράκη μέχρι τον Νέστο ποταμό, την Κύπρο , καθώς και τις πόλεις  Αντιόχεια, Χαλέπι, Τζαραμπλούς, Ντερ αλ Ζορ, Μοσούλη , Κιρκούκ και Σουλεϊμανίγια .

            Τελειώνοντας την ιστορική αυτή  αναδρομή , επανερχόμαστε στους λόγους για τους οποίους ο κ. Ερντογάν στράφηκε στον εθνικισμό . Μια στροφή που όπως αναφέραμε παραπάνω είναι μακροχρόνια και κορυφώνεται το φθινόπωρο του 2016 με την πρώτη αναφορά στον «Όρκο» .

            Πριν από λίγες εβδομάδες το Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών  «Νέα Τουρκία» με  διευθυντή  τον Χασάν Γκιουζέλ , άνθρωπο του Ερντογάν , εξέδωσε έναν ογκώδη τόμο αφιερωμένο στον «Εθνικό  Όρκο , όλως τυχαίως το έργο των 1450 σελίδων , προλόγισε ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος . Στο απόσπασμα που δημοσιεύεται αναφέρονται τα εξής : «Η τουρκική Δημοκρατία μπορεί να ιδρύθηκε το 1923, αλλά οι ρίζες μας είναι πολύ πιο βαθιές. Η τουρκική Δημοκρατία δεν είναι το πρώτο, αλλά είναι το τελευταίο μας κράτος. Η χώρα μας έχει ένα ιστορικό παρελθόν μεγαλύτερο από 2.200 χρόνια. Υπάρχουν πολλά γεγονότα, παραδείγματα του ένδοξου παρελθόντος μας που πρέπει να μας διδάσκει. Αρνούμαστε να φυλακίσουμε το έθνος μας με το ένδοξο παρελθόν, στην στείρα ιστορική περίοδο που δεν  συμπληρώνει ούτε εκατό χρόνια.»

Σύμφωνα επίσης  με τον Ερντογάν αν τίθεται για την Τουρκία θέμα «Εθνικού Όρκου» τότε «δεν μπορούμε απλά να αναρωτιόμαστε μεταξύ μας, αλλά υπάρχουν ευθύνες που μας αναλογούν».

Ο Ερντογάν προσπαθεί να κάνει  την σύνδεση Κεμαλισμού- Ισλαμισμού επαναφέροντας την Οθωμανική παράδοση και αποκαθηλώνοντας ταυτόχρονα τους Ατατούρκ και Ινονού , από το πάνθεον των ηρώων , αφού  σύμφωνα με τα παραπάνω ευθύνονται  γιατί  υποχώρησαν από τα σύνορα του «Εθνικού Όρκου» υπογράφοντας την συνθήκη της Λωζάννης .

            Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η συμμαχία που έχει συνάψει με το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί , που τον βοήθησε στην προκήρυξη  του  δημοψηφίσματος όπως αναφέραμε στην αρχή του κειμένου .

Το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP) αποτελεί την κοινοβουλευτική εκδοχή των περιβόητων Γκρίζων Λύκων , οι οποίοι έχουν ιδρυτή και πνευματικό πατέρα τον διαβόητο Αρπασλάν Τουρκές . Οι Γκρίζοι Λύκοι για δεκαετίες αποτελούσαν τον εκτελεστικό βραχίονα του Τουρκικού βαθέως κράτους , εκτελώντας εκατοντάδες τρομοκρατικές ενέργειες , ακόμα και δολοφονίες ακροαριστερών τα ταραγμένα χρόνια τις δεκαετίας του 70 . Αξίζει να σημειωθεί ότι μέλος τους ήταν , ο Μεχμέτ Αλί Αγκτσά που δολοφόνησε τον δημοσιογράφο Αμπντί Ιπεκτσί και αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄ στις  13 Μαΐου 1981 .

 Μετά την ουσιαστική συνθηκολόγηση του Κεμαλικού κατεστημένου , με τα χτυπήματα που δέχτηκε από την μακρά διακυβέρνηση Ερντογάν , οι Γκρίζοι Λύκοι βρισκόταν σε αναζήτηση ρόλου . Ρόλο που φαίνεται να βρίσκουν στον Ισλαμοκεμαλισμό που προσπαθεί να δημιουργήσει ο Ερντογάν .

Η σχέση  επισημοποιήθηκε με την συμφωνία Μπαχτσελί- Ερντογάν για την Συνταγματική αναθεώρηση αλλά και την ανάθεση μιας από της αντιπροεδρίες της κυβέρνησης στον ίδιο το γιό του Τουρκές , τον  Τουγρούλ Τουρκές .

Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια όμως φαίνεται να αποτελεί σημαντική μερίδα οπαδών και σημαντικών στελεχών του κόμματος οι οποίοι γαλουχημένοι με τις αρχές του Κεμαλισμού και του Παντουρανισμού , που διατύπωσε ο μεγάλος θεωρητικός  της Νέας Τουρκίας Μεχμέτ Ζιγιά Γκιοκάλπ  , αντιδρούν σφοδρά στην σύμπλευση με τους Ισλαμιστές και την παντοδυναμία του Ερντογάν . Μάλιστα πρώην ηγέτες των Γκρίζων Λύκων , με συνεντεύξεις τους συμμετέχουν ενεργά στην προεκλογική εκστρατεία υπέρ του ΟΧΙ .

Προσπαθώντας να αμβλύνει αυτές τις αντιδράσεις ο Τούρκος Πρόεδρος , έφτασε στο σημείο να επισκεφτεί  για προσκύνημα τον τάφο του Αρπασλάν Τουρκές , αναρτώντας ταυτόχρονα φωτογραφίες από την επίσκεψη , στην επίσημη ιστοσελίδα της Προεδρίας , όπως πληροφορηθήκαμε από το έγκριτο Liberal.gr .

Το εάν ο Ερντογάν θα κατορθώσει να φτάσει στο τέλος της , την διαδικασία μετασχηματισμού της Τουρκικής κοινωνίας κάνοντας πλειοψηφικό και κυρίαρχο το κράμα Ισλαμοκεμαλισμού , χαρίζοντάς του την παντοδυναμία για χρόνια , αλλά και την βραχυπρόθεσμη απόκτηση της εκλογικής πλειοψηφίας στο επερχόμενο δημοψήφισμα, βασιζόμενος στις κρίσιμες μάζες ψηφοφόρων των εθνικιστών , είναι κάτι  που θα παρακολουθήσουμε με έκδηλο ενδιαφέρον .

Αυτό που δείχνει να ξεχνά , μέσα στην αυτοκρατορική παραζάλη που ζει , πεισμένος και από τους συμβούλους του ότι αποτελεί την  μετενσάρκωση του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή  , είναι ότι οι δρώντες στα τουρκικά πράγματα είναι πολλοί , με σημαντικότερους την γειτονική Ρωσία και την μεγάλη υπερατλαντική δύναμη .

Η Ιστορία έχει δείξει ότι αυτοί που το ξεχνάνε το μέγεθός τους , δεν έχουν μακροημέρευση .   

Π.Μ.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΕΣ  ΠΗΓΕΣ :

www.ime.gr

https://el.wikipedia.org/