Απ’ την αρχή της πανδημίας η Εκκλησία δε φάνηκε διατεθειμένη να συμμεριστεί την επιστημονική άποψη σε σχέση με την επικινδυνότητα, την ύπαρξη και τον τρόπο μετάδοσης του κορονοϊού, έβγαλε δική της «θεωρία» προσαρμοσμένη στην πίστη και την προσευχή. Η δογματική θεώρηση της πανδημίας λειτούργησε ανταγωνιστικά απέναντι στην ιατρική πραγματικότητα, δημιουργώντας ποικίλων ειδών ψευδαισθήσεις. Το εκκλησιαστικό κοινό (έτσι το βλέπουν ορισμένοι) εμπιστεύτηκε την υγεία και τη ζωή του στους «ιατρούς» του δόγματος. Κάποιοι ρασοφόροι έγιναν λοιμωξιολόγοι, αναφέρει χαρακτηριστικά ο μητροπολίτης Ξάνθης, και πήραν ανθρώπους στο λαιμό τους.
Οι φανατικοί των ναών συσπειρώθηκαν γύρω από μια απαξιωτική αντίληψη του κινδύνου ποντάροντας στο προνόμιο της θείας χάρης και τη βοήθεια του Θεού. Ορισμένοι διασωληνώθηκαν, μαρτύρησαν στα κρεβάτια των ΜΕΘ, έδωσαν μια άνιση μάχη και την έχασαν εξαιτίας της ευπιστίας που έδειξαν και της αμάθειας. Πώς γίνεται ένας παπάς να είναι αντιεμβολιαστής, να μην κάνει το εμβόλιο και να αφήνει τους ανθρώπους να πεθαίνουν με την ελπίδα ότι θα τους σώσει ο Θεός; αναρωτιέται με πόνο ψυχής ο μητροπολίτης Δωδώνης.
Ο κ. Χαρδαλιάς, από τη θέση του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας, δήλωσε ότι, αφού οι επιστήμονες έχουν αποφανθεί για τον τρόπο που κολλά ο ιός, από εκεί και πέρα είναι θέμα ατομικής επιλογής και ευθύνης. Κάπως έτσι το θέτουν και οι αρνητές μάσκας, εμβολίων, διασωλήνωσης κλπ, δεν κάνουν όμως τα δυο rapid τεστ την εβδομάδα από ατομική επιλογή ή ευθύνη.
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί δυο μέτρα και δυο σταθμά, αυτός είναι και ο λόγος που εξαιρέθηκαν οι εκκλησίες από τα πρόσφατα μέτρα κατά της πανδημίας, παρότι η τακτική «ατομική επιλογή και ευθύνη» πληρώθηκε με ανθρώπινες ζωές. Η δικαιολογία του κ. Πλεύρη ότι το να πηγαίνει κάποιος σε λατρευτικό χώρο, δεν είναι το ίδιο σαν να πηγαίνει σε ταβέρνα ή να αγοράσει παπούτσια, ρίχνει νερό στο μύλο, καθώς υπαγορεύει ότι στις εκκλησίες (ποιον άλλο λατρευτικό χώρο να είχε στο μυαλό του) δεν κολλάς κορονοϊό. Γιατί, αν κολλάς, ποιος ο λόγος να εξαιρεθούν απ’ τα μέτρα; Απ’ την άλλη, αυτή η αντιδιαστολή έχω την αίσθηση ότι εμπεριέχει έναν υποτιμητικό υπαινιγμό για τα εγκόσμια, ταβέρνες και παπούτσια. Κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη για προσευχή, ωστόσο υπάρχουν και υλικές ανάγκες τις οποίες μάλιστα ο κ. Πλεύρης φρόντισε να ικανοποιούμε με ασφάλεια. Τι τον εμπόδισε να κάνει το ίδιο και με την προσευχή;
Πιθανόν ο φόβος ενός νέου κινήματος, σαν του Γενάρη, όταν η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει μπροστά στην επιμονή ιεραρχών και ευσεβών για ανοιχτές εκκλησίες τα Θεοφάνεια. Η υδροφόρα που βγήκε να αγιάσει τους δρόμους στο Λιανοκλάδι αποτέλεσε το τραγικό σύμβολο του αποπροσανατολισμού. Πολύ πριν βγει η υδροφόρα, βγήκε ο μητροπολίτης κ. Αμβρόσιος και αφόρισε την υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων για τη δήλωσή της ότι ο κορονοϊός μεταδίδεται με το σάλιο. Πήρε και τον πρωθυπουργό η μπάλα, και τον κ. Χαρδαλιά, ο οποίος, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, την ίδια μέρα, άναψε κερί, προσευχόμενος για την ψυχή εκείνων που με πρόσχημα τη Χριστιανοσύνη μας κηρύσσουν το μίσος.
Το παρήγορο είναι ότι οι γιατροί μας στα νοσοκομεία κηρύσσουν την αγάπη, με έργα, όχι με λόγια, δίνουν ένα μεγάλο πρωτόγνωρο αγώνα, καμιά φορά την ίδια τη ζωή τους, για να σώσουν τη ζωή κάποιων παραπλανημένων, κάποιων άτυχων ή κάποιων αθώων ανυποψίαστων που, απλώς, πήγαν στην εκκλησία να προσευχηθούν σ’ ένα μικρό χωριό της Λέσβου. Ο ιερέας, όμως, το πήρε αψήφιστα, ενώ νοσούσε από κορονοϊό, κοινώνησε τους πιστούς και τέλεσε κανονικά τη θεία λειτουργία με τα γνωστά δραματικά αποτελέσματα. Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί η εκκλησία είναι χώρος λατρείας, ατομικής επιλογής και ευθύνης, και ο καθένας κάνει ό,τι τον φωτίσει ο Θεός. Ευτυχώς, ο μητροπολίτης κ. Ιάκωβος έχει διαφορετική άποψη, στο πνεύμα της χριστιανικής πίστης και της πρόληψης.
Μια εκκλησία, παρότι χώρος λατρείας, μπορεί να είναι και χώρος διασποράς του ιού, όπως το λιανεμπόριο και η εστίαση. Φαίνεται λίγο παράξενο να παίρνεις μέτρα που εξασφαλίζουν ασφάλεια στις αγορές αγαθών, στο φαΐ και τη διασκέδαση, αλλά όχι στην προσευχή. Εκτός και δεν έχεις, ή δε νιώθεις να έχεις την εξουσία να το κάνεις. Και είναι πιθανό, αφού με τόσες μητροπόλεις στην Ελλάδα, η εξουσία διασπείρεται, ίσως όχι όπως ο κορονοϊός, δυσοίωνα όμως σε σχέση με την αντιμετώπισή του. Δεν μπορείς να αναχαιτίσεις την πανδημία αν δε θέσεις υπό έλεγχο όλες τις πιθανές δεξαμένες κρουσμάτων.
Ωστόσο, κάποιοι μητροπολίτες, όπως της Μυτιλήνης και της Ελευθερούπολης, με την ευαισθησία που δείχνουν στο θέμα του εμβολιασμού, στέλνουν ένα αισιόδοξο μήνυμα στους πιστούς που τηρούν τα μέτρα, ενώ στους αρνητές δείχνουν το δρόμο προς τη λύτρωση.
ΠΗΓΗ: ΣΤΟ ΝΗΣΙ
