Μια κασέτα του Χάρρυ Κλυν ήταν ανέκαθεν πηγή γέλιου. Για έναν Millennial ωστόσο είχε και εκπαιδευτικό χαρακτήρα.

Η κασέτα που περνάει από πατέρα σε γιο

Κάθε γιος παίρνει στοιχεία από τον πατέρα του, ακόμα και αν μερικές φορές ο ίδιος ο πατέρας εξαναγκάζει το διάδοχο να βιώσει συνήθειες που είχε εκείνος μικρός. Μόνο έτσι μπορώ να μεταφράσω το γεγονός ότι σε κάθε εκδρομή με την οικογένεια αντί να ακούμε κάποιο τραγούδι στο ραδιόφωνο ή από CD (τότε δεν υπήρχαν Μp3 ή Bluetooth) στο αυτοκίνητο του πατέρα μου έπαιζε μονίμως εκείνη η κασέτα του Χάρρυ Κλυν με τίτλο «Δοξάστε Με» και δίπλα βρισκόταν εκείνη με το «Έθνος Ανάδελφον» οι οποίες έπαιζαν καρουζέλ σε σημείο που ακόμα και σήμερα ξέρω απ’ έξω τα λόγια.
 
Η πρώτη από τις δυο ωστόσο εξελίχθηκε στην αγαπημένη δικιά μου αλλά και όσων φίλων επενέβαιναν σε εκείνο το όχημα, ιδιαίτερα το κομμάτι «Μάχη στις Σέρρες Μάντρες». Ακόμα και αν για λόγους ηλικίας δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι ακριβώς κορόιδευε ο Χάρρυ Κλυν -είχε πολλή δουλειά με επεξηγήσεις ο πατέρας μου-, ποιος ήταν αυτός ο περιβόητος Γκαούτσο Κότσο (Κωνσταντίνος Καραμανλής) ή ο λαοπλάνος Ντάλτον, Αντρίκο Ντελ Πάσο (Ανδρέας Παπανδρέου) σε μια μάχη με φόντο την Άγρια Δύση της Ελλάδος. Κάπως έτσι η κασέτα εκείνη είχε εκτός από κωμικό ρόλο, ταυτόχρονα και εκπαιδευτικό για μένα και όσους Millennials την άκουγαν.
 
Σε μια εποχή που ο ελληνικός πολιτικός κόσμος ήταν χωρισμένος σε γαλάζιους (Ν.Δ.) και πράσινους (ΠΑΣΟΚ) η ανοιχτή κόντρα του Χάρρυ Κλυν στα χρώματα του Λούκι Λουκ ίσως ήταν ο πιο εύκολος τρόπος να μάθει ένα μικρό παιδί την ελληνική πραγματικότητα και την πολιτική σκηνή, ότι Παπανδρέου και Καραμανλής δεν συμφωνούσαν ούτε στο τι ποτό θα κεράσουν ο ένας τον άλλον ως αποτέλεσμα της κόντρας ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας.
 
Πηγή: www.ratpack.gr